عقیق:آیت الله حسن زاده از علامه طباطبایی نقل می‌کند؛ آن مرحوم (آقای قاضی)
اساتید بسیار دیده است - و چند نفر را نام برده است – تا اینکه فرمودند:
پدر او مرحوم حاج میرزاحسین قاضی تفسیر سوره فاتحه و سوره انعام نوشته است و
من دیدم ولی اکنون نمی‌دانم کی دارد و در دست کیست؟ و فرمودند: حاج میرزا
حسین قاضی از شاگردان مرحوم میرزای شیرازی بود و چون از نزد میرزا خواست
خدا حافظی کند و به تبریز برود، مرحوم میرزا به او گفت: حالا که می‌روی شب و
روزی یک ساعت به خود بپرداز.
بعد از چندی که مرحوم میرزا از
دیگران درباره مرحوم حاج میرزا حسین قاضی حال پرسید، در جواب گفتند: آقا!
آن یک ساعت تبدیل به 24 ساعت شد که همواره در مراقبت و حضور و عزلت بود.
اما عزلتی که:
هرگز میان حاضر و غائب شنیده‌ای
من در میان جمع و دلم جای دیگر است
آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری نیز بعد از نقل اصل داستان می‌فرماید: «از
نوه ایشان مرحوم آقای سید حسین قاضی که از رفقای ما بود و سید نازنین و
ملایی بود و در عین حال معرض از دنیا بود، پرسیدم گفت: مرحوم آقا میرزا
حسین جدّ ما با اینکه مسندی در روحانیت به حسب ظاهر نداشت، حوائج مردم را
برآورده می‌کرد و معلوم نبود از کجا سرچشمه می‌گیرد!»
پی نوشت:
کتاب اسوه عارفان – ص 73
منبع:تسنیم
