همه ما علاقمندیم که مزین به صفات نیکو و اخلاق حسنه بیابیم و به حُسن خُلق شهرت بیابیم، این خواسته به آسانی و با یک عمل محقق می شود.
عقیق:عفو و گذشت در مقابل خطاها و اشتباهات دیگران از توصیه های دین مبین اسلام است و در روایات متعدد از سوی پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) نیز بر این مسئه و برکاتش تاکید می شود. رسول خدا (ص) می فرمایند: «بهترين اخلاق دنيا و آخرت را به شما خبر ندهم؟ گذشتن از كسى است كه به تو ستم كرده و پيوستن با كسى كه از تو بريده و نيكى با كسى كه به تو بدى كرده و بخشيدن به كسى كه تو را محروم ساخته.» همچنین، امام صادق (ع) فرموده اند: «سه چيز از صفات خوب دنيا و آخرتند: گذشتن از كسى كه به تو ستم كرده و پيوست با آنكه از تو بريده و خويشتن دارى زمانى كه با تو نادانى كنند.» حضرت على بن الحسين عليهما السّلام فرمودند: «چون روز قيامت شود، خداى تبارك و تعالى پيشينيان و پسينيان را در يك سرزمين گرد آورد، سپس يك منادى فرياد كشد: اهل فضل كجايند؟ جماعتى از مردم برخيزند فرشتگان ايشان را استقبال كنند و گويند: فضل شما چه بود؟ گويند: ما به كسى كه از ما مي بريد مي پيوستيم و به آن كه ما را محروم مي كرد عطا مي كرديم و از كسى كه به ما ستم مي نمود، در مي گذشتيم، سپس به آنها گويند راست گفتيد داخل بهشت شويد.» رسول خدا (ع) می فرمایند: «بر شما باد به گذشت، زيرا گذشت جز عزت بنده را نيفزايد، از يك ديگر بگذريد تا خدا شما را عزيز كند.» و امام باقر (ع) فرموده اند: «پشيمانى از گذشت بهتر و آسانتر است تا پشيمانى از كيفر.» يعنى اگر شخصى را كه به تو ستمى كرده بود بخشيدى و از او درگذشتى، سپس دانستى كه آن گذشت مورد نداشته زيرا آن ستمگر متنبه نگشت و از گذشت خود پشيمان شدى، اين پشيمانى بهتر و آسانتر است از موردى كه ستمگر را مجازات كنى و سپس بفهمى، اگر از او مي گذشتى و او را مي بخشيدى بهتر بود. معتب گويد: موسى بن جعفر عليهما السلام در باغ خرمايش بود و شاخه مي بريد، يكى از غلامان حضرت (ع) را ديدم دستهئى از خوشههاى خرما را برداشت و پشت ديوار انداخت، من رفتم و او را گرفته نزد حضرت (ع) بردم و گفتم: قربانت گردم، من اين غلام را ديدم كه اين خوشهها را برداشته بود. امام (ع) فرمودند: «فلانى!» غلام گفت: لبيك، فرمودند: «گرسنهاى؟» گفت نه، آقاى من! فرمودند: «برهنهئى؟» گفت: نه، آقاى من! فرمودند: «پس چرا اين را برداشتى؟» گفت: اين را دلم مي خواست. فرمودند: «برو، اين خرما هم از تو»، و فرمودند: «او را رها كنيد.» و امام باقر (ع) می فرمایند: «زن يهوديهئى كه گوشت گوسفندى را مسموم كرده بود تا پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله بخورد، را خدمت آن حضرت (ص) آوردند. فرمودند: «چه چيز تو را بر آن كار وا داشت؟» گفت با خود گفتم اگر او پيغمبر باشد زيانش نرساند و اگر پادشاه باشد، مردم را از او آسوده خواهم كرد. پس رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله از او درگذشتند.» پی نوشت: اصول الكافي، ترجمه مصطفوى، جلد 3، صص 168-169 منبع:قدس 211008