04 آبان 1402 12 ربیع الثانی 1445 - 36 : 09
کد خبر : ۶۸۱۹۰
تاریخ انتشار : ۲۹ آذر ۱۳۹۴ - ۰۶:۱۳
اگرچه دارو و پزشک برای درمان بیماری ها کارساز اند اما هستند راه هایی که در این میان نقش میانبر را ایفا می کنند.
عقیق: بنابر تصریح روایات اهل بیت علیهم السلام یکی از برترین خیران و اعمال نیک انسان در درگاه الهی صدقه دادن است از این رو نسبت به این امر و آثار و برکات آن سفارش های فراوانی در آموزه های روایی ما به چشم می خورد.
طلحة بن زيد از امام صادق (ع) از پدرش نقل كرده است كه فرمودند: «نخستين چيزى كه روز قيامت بدان آغاز كنند، بخشيدن آب به ديگرى است.»
معاذ بن مسلم مى‏گويد: نزد امام صادق (ع) بودم كه سخن از درد و بيمارى به ميان آمد. امام (ع) فرمودند: «بيماران خود را با دادن صدقه درمان كنيد. چه مى‏ شود كه هر يك از شما غذاى يك وعده خود را صدقه دهد؟ گاه به فرشته مرگ فرمانى ابلاغ مى‏ شود كه روح بنده‏اى را قبض كند، پس آن بنده صدقه‏اى مى‏دهد و به فرشته مرگ خطاب مى ‏شود: آن فرمان را باز گردان.»
موسى بن ابى الحسن مى‏ گويد: امام رضا (ع) فرمودند: «در ميان بنى اسرائيل چند سال پى در پى قحطى پديد آمد. زنى لقمه نانى داشت، آن را به دهان برد تا بخورد، فقيرى فرياد برآورد: اى كنيز خدا، من گرسنه ‏ام. زن با خود گفت: در اين دوران قحطى صدقه مى ‏دهم، و آن لقمه را از دهان بيرون آورد و به فقير داد. اين زن كودكى خردسال داشت كه براى جمع آورى هيزم به صحرا رفته بود. گرگى آمد و او را ربود.
در آن حال غوغايى به پا شد و مادر در پى گرگ دويد. خداوند جبرئيل را فرستاد و جبرئيل آن كودك را از دهان گرگ بيرون كشيد و به مادرش باز داد و به او گفت: اين لقمه به جاى آن لقمه! آيا راضى هستى؟»
و فضيل بن عثمان از امام صادق (ع) نقل كرده است كه ایشان فرمودند: «هر كس در روز يا شب صدقه دهد، اگر روز باشد غذاى روز و اگر شب باشد غذاى شبش را، خداوند اندوه و طعمه درندگان شدن و مردن بد را از او دور خواهد ساخت.»
و عبدالرحمن تنوخى از امام صادق (ع) از پدرانش نقل كرده است كه پيامبر خدا (ص) فرمودند: «زمين قيامت سراسر آتش است، بجز سايبان مؤمن، زيرا صدقه او بر سرش سايه مى ‏افكند.»
علاوه بر این، اسحاق بن غالب از مردى كه براى او حديث كرده است نقل مى‏كند كه امام باقر (ع) فرمودند: «نيكى كردن به ديگران و صدقه دادن، تهيدستى را از انسان دور مى‏ كند و بر عمر آدمى مى‏افزايد، و اين دو عمل هفتاد نوع مرگ بد را از كسى كه آنها را انجام داده است، دور مى‏ سازد.»
ابو بصير مى‏ گويد: از يكى از دو امام (امام باقر و امام صادق عليهما السّلام) سؤال كردم: كدام صدقه بهتر است؟ فرمودند: «صدقه كسى كه اندكى دارد و آن را ايثار مى‏ كند. مگر نشنيده‏اى كه خداوند فرموده است: «وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ »[حشر، 9] (يعنى ديگران را بر خود مقدّم مى‏ دارند، هر چند خود در نهايت تنگدستى باشند). آرى، مى‏بينى كه فضيلت و برترى در همين است.»
عبد اللَّه بن سنان مى‏ گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه مى‏ فرمودند: «با دست خود صدقه دادن مرگ بد را دور مى‏ كند، و جلوى هفتاد نوع بلا را مى‏ گيرد، و از دهان هفتاد شيطان كه همه او را از اين كار باز مى‏ دارند، مى‏ گذرد.»
و نیز سكونى از امام صادق (ع) از پدرانش نقل كرده است كه فرمودند: «از پيامبر خدا (ص) پرسيدند كه كدام صدقه بهتر است؟ فرمودند: «صدقه دادن به خويشاوندى كه با انسان دشمن است.»
عمر بن يزيد مى‏ گويد: از امام صادق (ع) پرسيدند: آيا صدقه به كسانى داده مى‏ شود كه بر در خانه‏ها مى‏آيند و گدايى مى‏ كنند، يا از آنان باز داشته شود و آن را به خويشاوندان فقير بدهند؟ فرمودند: «نه، بلكه صدقه را براى كسى بفرستند كه با او خويشاوندى دارند، اين اجرش بيشتر است.»


پی نوشت :
ثواب الاعمال و عقاب الاعمال
منبع:قدس
211008
گزارش خطا

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
نظر: