عباسیان با بهره گیری از محبوبیت خاندان عصمت و طهارت(ع)، خلافت را از امویان گرفتند و خود بر اریکه قدرتی تکیه زدند که لیاقت آن را نداشتند. این امر در حالی رخ داد که جانشیان بر حق پیامبر(ص) در میان مردم حضور داشتند. عباسیان که خود می دانستند چه جایگاهی را اشغال کرده اند، با اهالی بر حق آن به ستیز برخاسته و تلاش می کردند تا خاندان اهل بیت(ع) را هرچه بیشتر از مردم دور نگه دارند و در این راه از هرگونه تبلیغی استفاده کردند.