سلسله از علل و عوامل موجب گسستن دوستی ها و منشأ بروز کینه و دشمنی می‌گردد؛ به نحوی که این امور در کلام ائمه اطهار (ع) و بویژه امیرالمومنین علی (ع) به وضوح اشاره شده است.
عقیق:1. بدخلقی امیرالمومنین علی (ع) فرموده اند: هر که بد اخلاق شود، دوست و رفیق او نیز نایاب گردد. 2. عیب جویی امام صادق (ع) به ابوبصیر می فرمایند: ای ابو محمد از عیب مردم جستجو مکن که بدون دوست می‌مانی. 3. جدال حضرت علی (ع) بیان داشته اند: کسی که با برادران خود به بحث و مناقشه بپردازد، دوستانش کم می‌شود. 4. ستیزه جویی حضرت علی (ع) در این باره بیان داشته اند: در ستیزه‌گری، دوستی وجود ندارد. 5. تنگ نظری امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند: شخص تنگ چشم و [تنگ‌نظر]، دوستی ندارد. 6. تکبر جانشین بر حق پیامبر (ص) علی (ع) اشاره داشته اند: برای فرد متکبّر، دوستی وجود ندارد. 7. کینه توزی امام علی (ع) همچنین فرموده اند: هیچ کینه توزی را دوستی نیست. 8. حسدورزی امام علی (ع) نیز می فرمایند: حسود را دوستی نخواهد بود. 9. تحقیر دیگران امام صادق (ع) در این باره بیان داشته اند: کسی که مردم را دست می‌اندازد و [تحقیر می‌کند]، نباید انتظارصداقت در دوستی داشته باشد. 10. نیرنگ و فریبکاری در این باره حضرت علی (ع) اشاره داشته اند: با حیله‌گری، هیچ دوستی پایدار نمی‌ماند.
پی نوشت ها: 1-محمدی ری شهری، المحبة فی الکتاب و السنه: 88-90. 2-قاضی‌عسکر، آداب سفر و زیارت عتبات عالیات: 104-102. منبع:قدس 211008