از خادمان حسین(ع) یاد بگیرید

عقیق: نداء آل السیف نویسنده عربستانی حدود یک سال پیش در یادداشتی در پایگاه جهینه عربستان به مقایسه میهمان نوازی مردم عراق در زیارت اربعین و شیوه میهمان نوازی مسئولان حج عربستان در ایام حج پرداخته که بازخوانی این یادداشت همزمان با وقوع فاجعه دردناک کشته شدن صدها حاجی در منا خالی از لطف نیست. ترجمه متن یادداشت بدین شرح است:وقت آن فرا رسیده که خادمان امام حسین(ع) در عراق بساط را از زیر پای حاتم طایی و دیگر کریمان تاریخ بکشند؛ چرا که دیگر زمان شهرت حاتم طایی به جود و بخشش و سخاوت به پایان رسیده و اکنون تاریخ باید سخاوت های بی کران مردم عراق را نسبت به زائران اربعین ثبت و ضبط کند.چندی پیش تمام جهان شاهد راهپیمایی انسان هایی بود که از نقاط مختلف جهان و از تمام مذاهب و گرایش ها در یک جمعیت میلیونی کم نظیر و با پای پیاده فاصله بین شهر نجف اشرف و کربلای مقدس را طی کردند و ایمان داشتند که امام حسین(ع) متعلق به تمام انسانیت است نه فقط مسلمانان و شیعیان.در این راهپیمایی میلیونی به مناسبت اربعین امام حسین(ع) که ده روز طول می کشد، انسان از مشاهده سخاوت و کَرَم مردم عراق احساس شگفتی و درماندگی می کند به گونه ای که می توان گفت چنین سخاوتی را نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده است، سخاوتی که قابل توصیف و بیان نیست مگر اینکه کسی خودش آن را در ک کند و در آن هنگام به عظمت حسین(ع) در جان و دل این مردم پی خواهد برد و خواهد فهمید چرا زائران، کربلا را بهشت می خوانند و می دانند.چیزی که مرا وادار به نوشتن این یادداشت کرد تفاوتی است که میان کرم و سخاوت بی کران مردم عراق نسبت به زائران کربلا و ظلم مسئولان حج کشور ما عربستان نسبت به حاجیان خانه خدا وجود دارد. در طول ده سال گذشته توفیق خدمت به حاجیان را در کاروان های حج داشته ام، اما باید گفت در مکه از خدمات رایگان زائران پیاده راه نجف تا کربلا و ارائه غذا و اقامت و خدمات بهداشتی رایگان و ماساژ پاهای آنها و واکس زدن به کفش های آنها خبری نیست. من در مکه تنها چیزی که دید ام بشکه آبی است که گاهی در راه منا به چشم می خورد و اصلا نمی توان این دو سفر را با هم مقایسه کرد. زائر کربلا کجا زائر مکه کجا! در راه کربلا مردم به خاطر تشرف به نوکری امام حسین(ع) به تو خدمت می کنند، اما در مکه باید خدا را شکر کنی که به خاطر ازدیاد تصاعدی قیمت غذا و اقامت و وسایل نقلیه مجبور به گدایی نیستی!در راه کربلا با اینکه در جاده های یکی از کشوهای فقیر و جنگ زده جهان راه می روی، اما انسان از مقایسه وضعیت این راه و مردم آن با کشورهای پیشرفته و ثروتمند سرگیجه می گیرد. در عرصات مکه هنگامی که مثلا در راه رفتن به منا از راه رفتن خسته می شوی، چاره ای نداری مگر اینکه خودت را وادار کنی هرطور شده به راه خود ادامه بدهی در حالی که در راه کربلا یکی از ساده ترین خدمت هایی که به شما ارائه می شود این است که در این راه صدها خیمه رایگان و هیئت هایی وجود دارد که برای ارائه خدمات به شما با هم رقابت می کنند و امکان یک خواب راحت و غذا و حتی ماساژ را برای شما فراهم می کنند.در راهپیمایی کربلا شما نیاز ندارید وسایل ضروری خود را همراه داشته باشید زیرا تمام خدمات در این راه مهیا شده و علاوه بر میهانسراهای ویژه توزیع انواع غذا و نوشیدنی گرم و سرد در طول مسیری که گاه طی کردن آن سه روز طول می کشد، شاهد این هستیم که اهالی عراق، مال و تجربه خود را وقف این خدمت کرده اند و می بینی که مثلا یک پزشک برای خدمت به زائران در مقابل ایستگاه درمانی ایستاده و خدمات رایگان ارائه می کند و دیگری را می بینی که با ابزارهای خود آماده است تا کالسکه نوزادان مسیر را تعمیر کند و آن طرف تر کسی را می بینی که میزی پهن کرده و کتاب های مختلفی را روی آن قرار داده تا پیام جهانی امام حسین(ع) را به مردم برساند. در این راه روحانیونی را می بینی با برپایی خیمه، خدمات مشاوره و استفتا ارائه می کنند و به سؤالات مردم پاسخ می گویند و قرائت سوره های نماز زائران را تصحیح می کنند و کار به اینجا ختم نمی شود. کافی است به هر دلیلی لباس شما آلوده شود، کسانی در این راه هستند که آماده ایستاده اند تا لباس های شما را شسته، اتو زده و در صورت نیاز بدوزند.در راهپیمایی میلیونی کربلا با وجود باد و باران و توفان نیازی به وجود کارگر نظافت و شهرداری نیست، چون تمام اهالی عراق چه فقیر و چه ثروتمند؛ با سواد و بی سواد، همه در این راه متواضعانه جارو به دست دارند، چون به رسالت حسین(ع) ایمان دارند.در راهپیمایی کربلا دوست داشتم یکی از مسئولان وزارت حج عربستان حضور داشته باشد و این تظاهرات عظیم و مهربان جهانی و سخاوت بی نظیر را ببیند و از این مردم ساده درس بگیرد و ببیند چگونه لحظه ای در راه خدمت به زائران راحتی ندارند و هیچ توجهی به قیمت و حجم خدمات خود ندارند. شما تصور کنید در وسط این راه اشخاصی هستند که ایستاده اند تا به شما دستمال بدهند یا به شما عطر بزنند و حتی کسانی هستند که با کلمات دلنشین خود برای ادامه راهپیمایی به شما روحیه می دهند و هنگامی که به یکی از خیمه های بین راه وارد شوید، افرادی هستند که وقت خود را وقف خدمت به شما کرده اند. از خودم پرسیدم چرا شرکت های حج این هزینه های هنگفت را از حاجیان می گیرند تا فقط چند ساعت در یک خیمه توقف کنند در حالی که در حج حسین(ع)، خیمه ها به صورت مجانی و در هر وقتی که زائر بخواهد آماده اند. به راستی این چه سخاوتی است و چه کلماتی می تواند این همه محبت را توصیف کند؟سؤال های زیادی دارم و دوست دارم کسی پاسخگوی آنها باشد. آیا ما مردم عربستان که ثروتمند تر از عراق هستیم به ارائه این خدمات به زائران سزاوار تر نیستیم؟ حال که خداوند متعال فریضه حج را بر مسلمانان واجب ساخته چه خوب است که ما هم در خدمت به حاجیان بکوشیم. به عنوان یک شهروند عربستان امیدوارم مردم و دولت سرزمین حرمین شریفین به زائران خانه خدا خدمت کنند و فرصتی برای خدمت رسانی به حاجیان ایجاد شود شاید فرصتی باشد برای تغییر چهره عربستان که این روزها به خشونت و تعصب به جهان معرفی شده است.پس از سفر پیاده خود میان نجف و کربلا بار دیگر دوست دارم به حاتم طایی بگویم با سخاوت و اخلاق زیبایی که ما در راه کربلا از مردم عراق در خدمت رسانی به زائران امام حسین(ع) دیدیم، دیگر تو جایی در دفتر سخاوت نداری که این مردم از کرم و سخاوت بسیار از تو پیشی گرفته اند.منبع:حوزه

از خادمان حسین(ع) یاد بگیرید

روایت قاری قرآنی که خداوند به او جان دوباره داد

تابلوی نقاش عربستانی از فاجعه منا + تصویر

تصویری دردناک ازآشفتگی امدادرسانی درمنا

مراسم گرامیداشت شهدای منا در حسینیه شهدای بسیج

شعر/براي پدرم كه حاجي شد

اینفو گرافی/در منا چه گذشت؟