*شباهت حضرت مهدی(عج) با حضرت ابراهیم(ع)
امام زین‌العابدین(ع) در روایتی می‌فرمایند: «اما من ابراهیم فخفاء الولادة و اعتزال الناس»(1)؛ اما سنت ابراهیم(ع) در آن حضرت مخفی بودن ولادت و عزلت او از مردم است و از امام صادق(ع) روایت شده است: ابراهیم(ع) در یک روز به قدری رشد می‌کرد که دیگران در یک هفته رشد میکنند و در یک هفته به قدری رشد داشت که دیگران در یک ماه رشد میکنند و در یک ماه به قدری که دیگران در یک سال(2) قائم(عج) نیز چنین بود، چنانکه در خبر حکیمه رضی الله عنها آمده است.(3)
*مکان ظهور
طبق روایات متواتر از طریق شیعه و سنى، که قیام شکوهمند آن مصلح جهانى از سرزمین و از مسجد الحرام، کنار کعبه معظمه آغاز خواهد شد و تعداد 313 نفر از اصحاب او که فرماندهان لشکرى و کشورى آن حضرت هستند، در میان رکن و مقام با آن حضرت بیعت مى‌کنند، آن گاه تعداد 10 هزار نفر تکمیل مى‌شود و وجود مقدس حضرت بقیة الله(عج) با سپاه 10 هزار نفرى از مکه حرکت مى‌کنند و به اصلاح جهان مى‌پردازند.(4)
مفضّل از حضرت صادق(ع) مى‌پرسد: اى آقاى من! حضرت مهدى(عج) از کجا و چگونه ظهور مى‌کند؟، حضرت فرمودند: «اى مفضل! او به تنهایى ظهور مى‌کند و به تنهایى کنار کعبه مى‌آید و به تنهایى شب را در آنجا مى‌گذراند».(5)
در روایت دیگرى مى‌فرماید: «چون مهدى به در آید، به مسجدالحرام رود، رو به کعبه و پشت به مقام ابراهیم بایستد. دو رکعت نماز گزارد، آنگاه فریاد برآورد: «اى مردمان! منم یادگار امام و یادگار نوح و یادگار ابراهیم و یادگار اسماعیل. منم یادگار موسى و عیسى و محمد... منم صاحب قرآن و زنده کننده سنت... .(6)
پی‌نوشت‌ها:
1-امین الاسلام، فضل بن حسن طبرسی، اعلام الوری، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ج1، ص322.
2-بحارالانوار، همان، ج 12، ص 19.
3-بحارالانوار، همان، ج 51، ص 27.
4-جهان بعد از ظهور یا فروغ بى نهایت، ص 94، چاپ دوم، 1370، چاپ صدر.
5-بحارالأنوار، ج 53، ص 7.
6-بحارالأنوار، ج 53، ص 9.