یکی از دستورات دین مبین اسلام، انجام فریضه نماز می باشد، به نحوی که برای فرد نمازگزار نیز فضایل فراوانی نقل و این امر در گفتار ائمه اطهار (ع) نیز مورد تاکید واقع گردیده است.
عقیق: در این باره امام رضا (ع) می فرمایند :نماز عطیه و احسانی است از طرف خداوند برای بنده، که از راه رحمت و عنایت بخشنده است. همچنین امام صادق (ع) بیان می دارند: هر کس دو رکعت نماز بخواند و بداند چه می‌گوید، پس هنگامی که از نماز فارغ می‌شود، میان او و میان خدای عز و جل گناهی نیست؛ و نیز امیرالمومنین علی (ع) فرموده است: هنگامی که انسان در حال نماز است، اندام و جامه او و هر چه پیرامون اوست، خدا را تسبیح می‌گویند. علاوه بر این نماز وسیله ای می باشد که به وسیله آن می توان به مقابله با شیطان پرداخت. در این راستا امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند: نماز، قلعه و دژ محکمی است که نمازگزار را از حملات شیطان نگاه می‌دارد؛ و نیز حضرت محمد (ص) نماز را عامل علو درجه مومنین دانسته و فرموده اند: به وسیله نماز بنده به درجه عالی و مقامِ والا می‌رسد، زیرا نماز تسبیح و تهلیل و تحمید و تکبیر و تمجید و تقدیس الهی است، نماز قول حق و دعوت به سوی حق می‌باشد. یکی دیگر از آثار بجا آوردنِ فریضه نماز در هنگام و پس از مرگ است. در این باره امام صادق (ع) فرموده اند: همانا "ملک الموت" شیطان را در دم مرگ از کسی که حافظ نماز است، دور میکند و شهادت بر وحدانیت خدا و رسالت رسول خدا (ص) رادر هنگام هولناک مرگ به او تلقین میکند و توفیق شهادتین می یابد. همچنین پیامبر (ص) بیان داشته اند: نماز مونس (نمازگزار) در قبر و پاسخ نمازگزار برای نکیر و منکر می‌باشد. پی نوشت ها: 1-علامه مجلسی، بحار الانوار ج 82: 232 ؛ ج 84: 246. 2-کلینی، الکافی، ج 2: 110. 3-شیخ صدوق، علل الشریع، ج 1: 237. 4-شیخ حرعاملی، وسائل الشیعه، ج 7: 181. 5-محمدی ری شهری، میزان الحکمة، ج 5: 367. منبع:قدس 211008