امام صادق (ع) فرمود: مؤمنى نباشد كه در او دعابت نيست، گفتم: دعابت چيست؟ فرمود: مزاح.
عقیق:- از معمر بن خلاد، گويد: از ابو الحسن (ع) پرسيدم و گفتم: قربانت! مردى با جمعى است و سخنى به ميان آرند و شوخى كنند و بخندند؟ فرمود: باكى ندارد تا كه نباشد، من گمان كردم مقصود او دشنام است و هرزه گوئى، سپس فرمود: عرب بيابانى نزد رسول خدا (ص) مى آمد و چيزى به عنوان هديه تقديم او مى كرد و همان جا مى گفت: بهاى هديه ما را بده، و رسول خدا (ص) مى خنديد، و چون غمگين مى شد، مى فرمود: آن عرب بيابانى چه كرد؟ كاش نزد ما مى آمد. ۲- از فضل بن أبى قره، از امام صادق (ع) فرمود: مؤمنى نباشد كه در او دعابت نيست، گفتم: دعابت چيست؟ فرمود: مزاح. ۳- از يونس شيبانى، گويد: امام صادق (ع) فرمود: چگونه با يك ديگر شوخى مى كنيد؟ گفتم: اندكى؟ فرمود: مكنيد (يعنى با يك ديگر كم شوخى و خوشمزگى مكنيد) زيرا شوخى از خوش خلقى است و تو به وسيله آن برادرت را شاد مى كنى و هر آينه رسول خدا (ص) با مردى شوخى مى كرد، مى خواست او را شاد كند. ۴- از عبد اللَّه بن محمد جعفى، گويد: شنيدم امام باقر (ع) مى فرمود: راستى خدا عز و جل دوست دارد كسى را كه در ميان جمع، شوخى و خوشمزگى مى كند، بىآ نكه فحش دهد و هرزه درائى كند. ۵- از امام صادق (ع) فرمود: خنده مؤمن، تبسّم است. ۶- امام صادق (ع) فرمود: خنده بسيار، دل را بميراند. و فرمود: بسيار خنديدن دين را آب كند چنانچه كه آب نمك را بسايد. ۷- از سكونى كه امام صادق (ع) فرمود: راستى از نادانى است خنده بى مورد، گويد: بارها مى فرمود: خنده دندان نما مده، تو كه كارهاى رسوا كردى، از بلاى شبگرد آسوده مباد آنكه بدكردار است. ۸- امام صادق (ع) فرمود: مبادا شوخى كنيد كه آبرو را مى برد. ۹- امام صادق (ع) فرمود: هر گاه مردى را دوست دارى، با او شوخى و ستيزه مكن. ۱۰- امام صادق (ع) فرمود: خنده قهقهه از شيطان است. پی نوشت: أصول الكافي / ترجمه كمره اى، ج۶، ص: ۵۶۹ . منبع:افکار 211008