با توجه و دقت در کلام خداوند و گفتار ائمه اطهار (ع) می توان به آسانی رهنمودهایی را دریافت نمود که موجب خیر و برکت در زندگانی را فراهم می آورد، چنانکه رعایت اموری چند موجب افزایش رزق و روزی را در پی خواهد داشت.
عقیق: شکر خداوند نخستین امری که در افزایش روزی نقش مؤثر و چشمگیری دارد بی شک شکرگذاری می باشد، چنانچه در قرآن کریم آمده است: لَئِن شَکَرتُم لَأ زِیدَنَّکُم؛ اگر شکرگزار بودید؛ نعمت ها را بر شما افزایش خواهیم داد. ایمان و تقوا دارا بودن ایمان و تقوا عاملی دیگر در راه افزایش رزق و روزی می باشد، چنانکه در قرآن می خوانیم: وَلَو أَنَّ أَهلَ القُوی آمَنوا وَ تَّقَوا لَفَتَحنا عَلَیهِم بَرَکاتٍ مِنش السَمآء وَ الأَرضِ؛ هر گاه مردم روی زمین ایمان می آورند و تقوا پیشه می نمودند، برکات آسمان ها و زمین را بر روی آنان می گشودیم؛ و نیز آمده است: وَ مَن یَتَّقِ اللهَ یجعَل لَهُ مَخرَجاً و یَرزُقهُ مِن حیثُ لایَحتَسِبُ؛ کسی که تقوای الهی پیشه کند، خداوند برای او گشایش ایجاد و از راهی که تصورش را نمی کند، روزی او می رسد. پرهیز از مردم آزاری از جمله اموری که افزایش روزی می گردد، عدم مردم آزاری است، چنانکه در این باره امام صادق (ع) فرموده اند: کَفُّ الأَذی وَ قِلَّةُ الصَّخبِ یَزِیدانِ فِی الرِزقِ؛ ترک مردم آزاری و جار و جنجال، روزی را افزایش می دهد. با وضو بودن یکی از اموری که دارای آثار چشمگیر دنیوی و اخروی می باشد، دائم الوضو بودن است به نحوی که حضرت محمد (ص) در پاسخ به مردی که عرض کرد: دوست دارم روزی من افزایش یابد، فرمودند: دُم عَلَی الطَّهارَةِ یُوَسِع عَلیکَ فِی الرِزقِ؛ همیشه با وضو باش، چرا که روزی تو افزایش خواهد یافت. ازدواج قرآن کریم می فرماید: مردان و زنان بی همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکار را، حتی اگر فقیر و تنگدست باشند؛ چرا که خداوند از فضل خود آنان را بی نیاز می سازد و همانا خداوند گشایش دهنده و آگاه به امور است. علاوه بر این در گفتار پیشوایان دین نیز بر این امر تأکید شده است، به نحوی که حضرت محمد (ص) در این باره می فرمایند: اِتَّخِذوالأَهلِ فَإنَهُ أرزَقُ لَکُم؛ همسر بگیرید، زیرا روزی شما را افزایش می دهد و نیز امام صادق (ع) فرموده اند: الرِزقُ مَعَ النِسآء وش العِیالِ؛ روزی، با زن و فرزند است. پی نوشت ها: 1- سوره ابراهیم، آیه 7. 2- سوره اعراف، آیه 96. 3- سوره طلاق، آیه 2- 3. 4- سوره نور، آیه 32. 5- تفسیر نمونه، ج 22: 341. 6- میزان الحکمه، ج 4: 118. 7- شیخ حر عاملی، وسایل الشیعه، ج 3: 7. 8- تفسیر نورالثقلین، ج 3: 599. *صمدی، آثار گناه در زندگی و راه جبران: 85- 87. منبع:قدس 211008