وی افزود: در سجده لازم نیست انسان ذکر خاصی را بگوید، بلکه باید در هر آنی انسان شکر گزار نعمت عظیم سلامتی باشد و سجده شکر بجای بیاورد. 

این مفسّر قرآن در ادامه گفت: شکر­گزاری یک تکلیف مانند نماز و روزه نیست، بلکه شکر موجب می شود انسان بداند همه کارهای این دنیا بر اساس حساب و کتاب است و هیچ چیزی بی هدف آفریده نشده است. 

وی با اشاره به تعطیلات حوزه و تعطیل شدن کرسیهای درس طلاب ابراز داشتند: تعطیلات نه تنها برای حوزه های علمیه اثری ندارد بلکه ضرر هم دارد؛ حوزه های علمیه برای اینکه بتوانند در جامعه بیشتر مثمر ثمر باشند و­ پاسخ گوی مسائل شرعی و عقیدتی مردم در جامعه باشند، لازم است کرسیهای درس و تدریس خارج فقه و اصول و غیره در حوزه برقرار باشد و طلاب هم در علم آموزی تمام تلاش خود را بکار ببندند. 

این مرجع تقلید در ادامه رسالت امروز روحانیت را بسیار سنگین خواندند و اظهار داشتند: روحانیت، بعد از انبیاء وظیفه هدایت و سرپرستی جامعه بر عهده دارد و باید پاسخ گوی شبهات باشد و جامعه را در مقابل آسیب هجمه های عقیدتی و فرهنگی واکسینه کند. 

آیت الله جوادی با تأکید بر این که روحانیت پناهگاه مردم است، یادآور شد: انتظارات از حوزه برای پاسخ گویی به نیازها و مشکلات دینی زیاد است و زمانی روحانیت می تواند در این راه موفق باشد که با تلاش در دو جبهه تعلیم و تعلم، به اخلاق عملی نیز آراسته باشد. 

وی در ادامه به تفسیر آیاتی از سورۀ مبارکۀ «فصلت» پرداخت و گفت: این آیات تلنگری به انسان فراموش کار است تا بداند که همه نشانه ها الهی مانند شب و روز، کهکشان ها و ... دلیلی بر حقانیت خالق هستی است. 

این مفسر قرآن با اشاره به مشکلات جامعه، افزود: بُروز مشکلات در جامعه به دلیل غفلت و فراموشی و افراط و تفریط است. چرا که افراط و تفریط انسان را از حقیقت دور کرده و به گمراهی نزدیک تر می کند. 

این مرجع تقلید گفت: انسان با کمی تدبر و تعمق در آفرینش و خلقت موجودات می فهمد که هیچ چیزی در این دنیا بی هدف به وجود نیامده و همه موجودات در حال تسبیح ذات ربوبیت اند. 

آیت الله جوای آملی ادامه داد: برخی انسان ها در پرستش و عبودیت دچار افرط و تفریط می شوند و با اینکه می دانند خداوند خالق همه مخلوقات است، ولی به دلیل غفلت و فراموشی، به جای عبادت خالق، مخلوق ناچیز و بی اراده ای مانند خورشید، گوساله و ... را می پرستند. 

وی در پایان با تأکید بر این که افراط و تفریط نه تنها انسان را نجات نمی دهد، بلکه از حقیقت هم دور می کند، گفت: انسان باید با تدبر و تفکر در نظام آفرینش، به عظمت خدای یگانه آگاهی پیدا کند و از این طریق به کمال و سعادت برسد. 

منبع:مهر