حضرت آیت‌الله جوادی آملی گفت: حقوق سازمان ملل به هیچ وجه عالمانه نوشته نشده است، جای اشخاص و اشیا را شیء‌آفرین و شخص‌آفرین می‌داند، این‌ها ناچار هستند از رسومات، آداب، فرهنگ و فکر خودشان از این مبانی حقوقی را استخراج کنند، نیاز به منبع وحیانی است تا آن مواد از آن استنباط شود.
عقیق: حضرت آیت‌الله عبدالله جوادی آملی، پیش از ظهر شنبه در درس تفسیر خود به ادامه تفسیر سوره مبارکه روم پرداخت و گفت: دین یعنی قانونی که فی‌نفسه کامل و مکمل است، اگر یک مهندس کشاوزی بداند چگونه حلقه‌های کشاورزی گندم و برنج می‌شود و قانون علمی بنویسد، می‌شود دین گندم برنج و دین سیب و گلابی، اگر برای انسان کتابی نوشته شود که او را از نقص و عیب برهاند و او را به کمال برساند می‌شود، دین انسان می‌شود.
وی افزود: این باید و نبایدها باید از آن بود و نبود گرفته شود، این حقوق سازمان ملل به هیچ وجه عالمانه نوشته نشده است، زیرا این حقوق در همه جا همین‌طور است، مواد حقوقی، مبانی حقوقی و مبانی حقوقی داریم، مواد حقوقی مانند آن‌چه که مجلس هر کشور تنظیم می‌کند، بسیاری از این مبانی مورد اشتراک است، حریت، استقلال، آزادی، عدم دخالت در امور دیگری اموری است که در همه جا مورد اشتراک است، همه این‌ها باید به عدل بازگردد، عدل مفهوم شفاف و روشنی دارد، عدل یعنی هر چیزی را در جای خودش قرار دهیم، اما آنان جای اشخاص و اشیا را نمی‌دانند، جای اشخاص و اشیا را شیء‌آفرین و شخص‌آفرین می‌داند، این‌ها ناچار هستند از رسومات، آداب، فرهنگ و فکر خودشان از این مبانی حقوقی را استخراج کنند، نیاز به منبع وحیانی است تا آن مواد از آن استنباط شود تا پشتیبان مبانی حقوقی شود، چون مبنا به منبع نمی‌رسد، حقوق بشر آنان فاقد صبغه علمی است، تنها قانون الهی صبغه علمی دارد، خدا انسان و جهان را آفرید و رابطه انسان و جهان را آفرید و از گذشته و حال و آینده او با خبر است، از این رو می‌تواند قانونی برای انسان بنویسد.
مفسر برجسته قرآن کریم با اشاره به آیه «فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا فِطْرَتَ اللَّـهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّـهِ ذَٰلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَـٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ»، افزود: هیچ تبدیلی در خلقت انسانی نیست، پس این دین برای هر چیزی هست و هر چیزی هم دین دارد، اما اصطلاح دین درباره انسان رایج شده است و به معنای قانون کامل و مکمل است، این قانون کامل و مکمل برای انسان است، بین بود و نبود تکوینی و باید و نباید اخلاقی رابطه‌ای است، اگر فطرت انسان به صورت کتاب در بیاید می‌شود قرآن و عترت و اگر باید و نباید قرآن و عترت به صورت حقیقت دربیاید، فطرت انسان می‌شود، این سخن را مرحوم صدوق پیش از این گفته بود، هر چیزی ملکی و ملکوتی دارد که جز وحی کسی آن را نمی‌فهمد «فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ».