امام علي(ع): هر كس خوش اخلاق باشد، زندگى اش پاكيزه و گوارا مى گردد.
عقیق: دين مبين اسلام پيوسته به حسن خلق با برادران ديني تاكيد دارد تا آنجا كه امام حسين (ع) خلق نيكو را با عبادت برابر داسته و فرمودند: خوش اخلاقى عبادت است. در حديثي از حضرت امام صادق (ع) آمده است: چهار مورد است كه هر كه آنها را دارد، ايمانش كامل است و اگر از فرق سر تا پايش پر از گناه باشد، او را نكاهد، فرمود: آنها راستگويي و رد امانت و حيا و حسن خلق است. و در حديث ديگري خلق شايسته را كليد راهيابي به بهشت مي‌دانند و مي‌فرمايند: بيشتر وسيله اي كه بدان امتم در بهشت درآيند تقوي وحسن خلق است. در حديثي از اسحاق بن عمارنقل است كه امام صادق (ع) فرمودند: به راستي خلق خوب بخشش خدا است، خدا عزوجل آن را به خلق خود بخشش مي‌كند، برخي از آن منش است و برخي به تصميم و كسب است، من گفتم: كدام از اين دو بهتر است، فرمودند: آنكه طبع و منش او است بر آن واداشته است نمي‌تواند جز آن كند و آنكه به قصد و كسب خوش خلقي كند بايد به خوبي بر طاعت صبر كند و رنج كشد، پس او بهتر اين دو است. همان حضرت در حديثي ديكر خلق نيكو را با جهاد در راه خدا برابر مي‌داند و مي‌فرمايند: به راستي خدا تبارك و تعالي همان ثواب را به بندهٔ خوش خلق مي‌دهد كه به مجاهد در راه خدا مي‌دهد در بامداد و پسين (يعني مجاهدي كه هميشه در جهاد است.) خداوندا به ما توفيق خوش خلقي با بندگانت را عنايت فرما و با اين عمل گناهان ما را ببخش و بيامرز چنان كه امام صادق (ع) فرمودند: خلق خوش، گناه را آب كند چنانچه خورشيد يخ را. پی نوشت ها: كنزالعمال نهج البلاغه اصول كافي منبع:حج 211008