عقیق: در ادامه انتشار مفاهیم سورههای انتهایی قرآن کریم که توسط حجتالاسلام «حمید محمدی» در برنامه فهم زبان قرآن رادیو قرآن پخش میشود به سوره مبارکه قریش رسیدیم.سوره مبارکه «قریش» سورهای است مکی که بیستونهمین سورهای است که توسط جبرئیل امین بر پیامبر نازل شد و در مصحف شریف به عنوان صدوششمین سوره جای گرفته است. ترجمهبه نام خدای بخشاینده مهربانبه دلیلِ اُلفت دادنِ قریش (1) الفت دادنِ آنان هنگامِ کوچ زمستان و تابستان (2) پس باید بپرستند پروردگار این خانه (کعبه) را (3) همان کسى که طعام داد آنان را و از گرسنگى رهاییشان بخشید و ایمن ساخت آنان را از ترس (4)شرح واژگان کلیدی «قریش» نام قبیله پیامبر اکرم(ص) است که در مکه ساکن بودند. قریش نام «فهر بن مالک بن نضر بن کنانه»، جدّ دهم پیغمبر اکرم(ص) است.در فضیلت تلاوت این سوره، در حدیثی از پیغمبر اکرم(ص) نقل شده است: «کسی که این سوره را بخواند، خداوند به تعداد کسانی که برگرد خانه کعبه طواف کرده یا در آنجا معتکف شدهاند، ده حسنه به او میدهد.» (مجمع البیان، ج 10 ، ص 5)امام صادق(ع) میفرمایند: «کسى که سورۀ قریش را زیاد تلاوت کند، خداوند در قیامت او را سوار بر مرکبى از مرکبهاى بهشتى محشور میکند تا اینکه بر سر سفرههاى نور بنشیند.» (ثوابالأعمال و عقابالأعمال،ص 1)سوره قریش با اشاره به ایجاد ائتلاف و همبستگی در قبیله بزرگ قریش در پرتو وجود خانه خدا در مکه، از آنان میخواهد به شکرانه این نعمت، خدای این خانه را بپرستند و چنین میفرماید: قبیله قریش به دلیل نعمت یکپارچگی جامعهشان به ویژه به دلیل حفظ این الفت و یکپارچگی در پرتو کاروانهای تجاری زمستانی و تابستانی باید خدای این خانه را عبادت کنند. همان خدایی که آنان را در سرزمینی که اسباب معیشت فراهم نبود، از گرسنگی رهایی بخشید و طعامشان داد و آنان را از ترس و دلهره ایمن ساخت.منبع:فارس