حضرت علی(ع) در آخرین وصیت خود برای دو فرزندش پیش از آن که از امور اساسی دین نظیر نماز، روزه، جهاد، حج و نظایر آن سخن بگوید میفرماید: خدا را در اصلاح امورتان که من از جدتان رسول اکرم(ص) شنیدم که میفرمود: اصلاح امور از یک سال نماز و روزه برتر است.
عقیق:حضرت علی(ع) در آخرین وصیت خود برای دو فرزندش پیش از آن که از امور اساسی دین نظیر نماز، روزه، جهاد، حج و نظایر آن سخن بگوید میفرماید: خدا را در اصلاح امورتان که من از جدتان رسول اکرم(ص) شنیدم که میفرمود: اصلاح امور از یک سال نماز و روزه برتر است.
گاهی اختلاف، مشاجره و قهر در میان دوستان رخ مینماید در این جا ما چه نقشی داریم؟ معمولاً انسان در این گونه حالات سه موضعگیری دارد؛
1- اهمیتی به مسئله نمیدهد و آن را از مسئولیتهای خود به شمار نمیآورد، بلکه مسئله را رها میکند تا زمان خود، آن را حل کند. این موضعگیری در میان برخی از مردم ناشی از بی مبادلاتی و عدم درک احساسات دیگران است.
2- موضعگیری منافقانه: بدین معنا که انسان اختلاف میان دو دوست را عمیقتر میکند و نزد هر یک از دو دوست نغمه اختلاف سر میدهد تا آن که دو دوست را به بن بست میکشاند این موضعگیری یک انسان دوروست.
3- همه توانش را برای اصلاح اختلاف آن دو به کار میبندد و پیش هر یک از آن دو سخنان نیکویی از دیگران نقل میکند تا اینکه آن دو را به نقطه تماس میرساند و یخهای دوری میان آن دو را آب میکند و این همان برخورد مطلوب اسلامی است.
حضرت علی(ع) در آخرین وصیت خود برای دو فرزندش حسن و حسین(ع) پیش از آن که از امور اساسی دین نظیر نماز، روزه، جهاد، حج و نظایر آن سخن بگوید میفرماید: شما دو نفر و همه خانواده و فرزندان و هرکسی را که این نامه به او میرسد به تقوای خدا و نظم در امور وصیت میکنم. خدا را در اصلاح امورتان که من از جدتان رسول اکرم(ص) شنیدم که میفرمود: اصلاح امور از یک سال نماز و روزه برتر است.
از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود: « صدقه ای که خدا آن را دوست دارد اصلاح امور مردم است هرگاه که به تباهی گرایید یعنی نزدیک کردن ایشان به یکدیگر است هرگاه از هم دوری گزیدند.» (بحارالانوار ص 369).
و نیز میفرماید: هر دروغی در روز قیامت مورد سؤال قرار میگیرد مگر سه موضع: مردی که در جنگ نیرنگ میکند که در این صورت مسئولیت دروغ از او برداشته شده است و مردی که میان دو نفر را اصلاح میکند و سخنانی را از قول یکی میزند که او نگفته است و مردی که به خانواده خود چیزی را وعده میدهد و نمیخواهد آن وعده را انجام دهد.»
گاهی اختلاف عمیقی میتواند میان دونفر موجب قطع رابطه آن دو شود و مدتی طولانی ادامه یابد در این میان وقتی احساس میکنیم که هردو آنها به مصالحه تمایل دارند ولی هیچ کس نیست که میان آن دو وساطت کند میتوان در اینجا دست به کار شد تا میان آن دو دوستی و پیوند برقرار کرد و نزد هر یک از طرفین رفت و به نقل از دیگری احساس دلتنگی و ناراحتی دیگری را از این دوری ابراز کرد و با میانجیگری دو دوست درگیر را با یکدیگر آشتی داد.
میان بسیاری از دوستان و حتی بسیاری از ملتها اختلافات پیش پا افتادهای رخ میدهد و همین اختلافات اندک اندک به دوری میان آنان و سپس قطع رابطه آنها تبدیل میشود و پس از آن دو طرف تنبه یافتند به آشتی گرایش مییابند، ولی طرف سومی یافت نمیشود تا در حل این نزاع به میانجیگری بپردازد و بدین ترتیب قطع پیوند در حالی ادامه پیدا میکند که هردو طرف به مصالحه تمایل دارند و کار نیک ما نباید تنها برای افراد دور باشد و نزدیکانمان از ما نا امید باشند باید در رابطه با نزدیکانمان اگر این چنین مشکلاتی برایشان پیش آمد سعی در وساطت و آشتی دادن آنها داشته باشیم و ریشههای دوستی و خویشاوندی را در میان آنها تحکیم ببخشیم و این کار را جزئی از وظایف و مسئولیتهای مهم خود بدانیم و نسبت به این نوع مسائل بی توجه نباشیم و از آن شانه خالی نکنیم و دوستی و برابری و برادری را در میان مسلمانان ترویج و ترغیب کنیم و نگذاریم کینه و دشمنی باعث جدایی بین مسلمانان شود.
دوست خوب کسی است که در همه شرایط دوستی کند نه آن که شرایط خاصی او را به دوستی وادارد و اگر فقط سودی متوجه ما شد صمیمی باشیم و در رفع این جداییها نکوشیم. دوستان خوب و مؤمن بین یکدیگر آشتی و عدالت برقرار میکنند و یکدیگر را تنها و بی یاور نمیگذارند و به کمک هم میشتابند اگر پیوند دوستی را چنان که دیدگاه اسلام نیز چنین است پیوندی مقدس بدانیم که خداوند آن را مبارک دانسته دیگر نمیتوانیم آن را ترک کنیم یا تغییرش دهیم، زیرا فردا روزی خداوند درباره این دوستیها و آنچه برایمان رخ داده سؤال خواهد کرد به همین سبب اسلام ما را از عاقبت گرفتار شدن در دام شیطان برحذر میدارد شیطانی که پیوسته میکوشد پیوند مقدس دوستی و برادری را با واداشتن یکی از دو طرف به جدایی و درگیری میان دو دوست بگسلد و این امر میان دوستان یکی از دلایل عمده فروپاشی پیوند آنهاست.
چه بسا دوستانی صمیمی بوده اند که بر سر مسائلی دوستی آنها را کاملاً به جدایی تبدیل کرده است و با میانجیگری فردی عاقل و خداشناس این دو دوست درگیر با یکدیگر آشتی کردهاند و دوباره پیوندهای خود را از سرگرفته اند بنابر این باید این توصیه را در نظر داشت که هنگام ظهور اختلاف و درگیری میان دو دوست بذر آشتی بپاشیم و حامل گل سرخ آشتی برای آن دو باشیم.