عقیق:فصل اول در آداب زيارت است و آن بسيار است و در اينجا به چند چيز اكتفا مى ‏شود: اول: غسل پيش از بيرون رفتن براى سفر زيارت؛ دوم: ترك كلام بيهوده و لغو و مخاصمه و مجادله در راه و سوم: غسل براى زيارت هر امامى و آنكه بخواند دعاى وارده آن را و بيايد آن در اول زيارت وارث، چهارم: طهارت از حدث كبرى و صغرى است.

پنجم: پوشيدن جامه‏ هاى پاك و پاكيزه و نو و نيكو است سفيد بودن رنگ آن ؛ ششم: در وقت رفتن به روضه مقدسه گامها را كوتاه برداشتن و به آرامى و وقار سير نمودن و خاضع و خاشع بودن و سر به زير انداختن و به بالا و اطراف خود التفات ننمودن ؛ هفتم: خوشبو نمودن خود را در غير زيارت امام حسين عليه السلام و هشتم: در وقت رفتن به حرم مطهر زبان را به ذكر تكبير و تحميد و تسبيح و تهليل و تمجيد مشغول كردن و به صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد عليهم السلام دهان را معطر نمودن به شمار مي‌آيد.

نهم: بر در حرم شريف ايستادن و اذن دخول طلبيدن و سعى در تحصيل رقت قلب و خضوع و شكستگى خاطر نمودن به تصور و فكر در عظمت و جلالت قدر صاحب آن مرقد منور و اينكه مى بيند ايستادن او را و مى‏ شنود كلام او را و جواب مى ‏دهد سلام او را چنانچه به همه اينها شهادت مى ‏دهد در وقت خواندن اذن دخول و تدبر در محبت و لطفى كه به شيعيان و زائران خود دارند و تأمل در خرابيهاى حال خود و خلافها كه به آن بزرگواران كرده و فرموده ‏هاى بى حد كه از ايشان نشنيده و آزارها و اذيتها كه از او به ايشان يا به خاصان و دوستان ايشان رسيده كه برگشت آن به آزردن ايشان است و اگر براستى در خود نگرد قدمهايش از رفتن باز ايستد و قلبش هراسان و چشمش گريان شود و اين روح تمام آداب است.

دهم: مقدم داشتن پاى راست در وقت داخل شدن و مقدم داشتن پاى چپ در وقت بيرون آمدن مانند مساجد و يازدهم: رفتن به نزد ضريح مطهر و دوازدهم: گفتن تكبير در نزد ديدن قبر مطهر پيش از شروع در خواندن زيارت و در خبرى است كه هر كه تكبير بگويد پيش روى امام عليه السلام و بگويد لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ‏ نوشته شود براى او رضوان الله الاكبر.

منبع:حج

211008