عقیق:امام رضا (عليه السلام) فرمود: در زمان بنى اسرائيل (در عصر يوشع وصى حضرت موسى (عليه السلام)) چهار نفر مؤمن زندگى مى كردند، سه نفر از آنها روزى در خانه يكى از آنها جلسه داشتند، چهارمين مؤمن كه مستمند و ناتوان (مثلا به نام اسماعيل ) بود به سوى آن خانه اى كه آنها جلسه داشتند آمد، و در خانه را زد، غلام صاحب خانه بيرون آمد.

اسماعيل گفت : آقايت كجاست ؟
غلام (به دروغ ) گفت : خانه نيست !
اسماعيل از آنجا رفت و غلام نيز نزد آقايش (صاحبخانه ) برگشت ، آقايش ‍ به غلام گفت : چه كسى بود؟
غلام گفت : اسماعيل بود و من به او گفتم : آقا منزل نيست ، صاحبخانه و دو نفر همراه او (كه جلسه سه نفرى داشتند) آن غلام را سرزنش نكردند، و اندوهگين نشدند كه مؤمنى را از در خانه ، رد كرده اند، بلكه به ادامه جلسه خود پرداختند.

بامداد فرداى آن روز، آن سه نفر از خانه بيرون آمدند و به سوى مزرعه يا باغى كه از آن يكى از آنها بود حركت مى كردند.
اسماعيل كه نزد آن سه نفر مى آمد، نزديك خانه با آنها ملاقات نمود و به آنها سلام كرد و گفت : اجازه بدهيد من نيز همراه شما بيايم .

اصول كافى ، ج 2، ص 362

 منبع:جام

211008