عقیق: عاجزترين مردم كسى است كه از دعا كردن عاجز باشد! [1] و موفق كسى است كه دعايش با شرايط، يعنى به شرط توبه و صادقانه و حقيقى و مستمرّ باشد، و در صورت تأخير در اجابت نااميد نشود و دست از دعا و تضرع و التماس برندارد و مأيوس نشود؛ زيرا يأس از رحمت خدا و استجابت، از بلايى كه براى برطرف شدن دعا مى‌كند، بدتر است. از آيه شريفه: «فَلَوْلاَ إِذْ جَآءَهُم بَأْسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَـكِن قَسَتْ قُلُوبُهُمْ؛ پس اى‌كاش كه وقتى بلا و سختى ما به آنان مى‌آمد، تضرّع مى‌كردند، ليكن دل‌هاى آنان سخت گرديده است» [2] استفاده مى‌شود كه در مقابل تضرّع، قساوت قلب است!
البته تضرع و دعا نه آن وقت كه خانه ما را خراب مى‌كنند، بلكه الآن هم كه خانه‌هاى برادران و خواهران دينى ما را خراب مى‌كنند، بايد دعا كنيم؛ زيرا خانه برادران دينى مثل خانه خود ماست. خدا كند كه به دواى درد خود در اين مواقع مُلْهَم شويم.