عقیق: در این باره روایت شده است که حضرت محمد (ص) فرموده اند: وقتی که مرا به آسمان هفتم بردند و از آن جا به سدرة المنتهی و از سدره به حجاب های نور، خدای متعال مرا ندا داد که ای محمد؛ تو بنده ی من می باشی و من پروردگار تو، پس به درستی که من راضی شده ام به این که تو بنده و حبیب و رسول و نبی من باشی و به برادرت علی راضی گردیدم که خلیفه و باب من باشد. پس اوست حجت من بر بندگان و اوست پیشوا بر خلق من. به واسطه ی او دوستداران من از دشمنان متمایز می گردند و به سبب او طایفه ی شیطان از طایفه ی من جدا می شود و همانا با او دین برپا می گردد و حدود من محفوظ می ماند و احکام مرا جاری می سازد و به سبب تو و او و ائمه از اولاد تو، به بندگان خود رحم می نماید و با قائم (حضرت صاحب الزمان (عج)) به واسطه ی تسبیح و تقدیس و تهلیل و تکبیری که برقرار می گردد، زمین را آباد می گردانم و با او زمین را از دشمنان پاک می نمایم و با او سخنان کفار را باطل و کلمه ی خود را برقرار می نمایم و برای او ظاهر می سازم تمام خزینه ها و ذخیره های خویش را و به اراده ی خود او را بر تمامی اسرار و ضمایر مطلع می گردانم و با ملائکه او را یاری می نمایم تا وی احکام مرا بر روی زمین جاری نماید و همانا این ولی من و مهدی بندگان من است.

پی نوشت ها:
1- شیخ صدوق. امالی: 731.
2- علامه مجلسی. مهدی موعود، ج1: 114.

 منبع:قدس

211008