عقیق: دوستان آن حضرت عجلاللهتعالیفرجهالشریف باید دو مطلب مهم را رعایت کنند:
یکی اینکه، در شداید برای فرج دعا کنند، که خود همین مژدهای است برای اینکه شداید به فرج متصل است.
دیگر اینکه، دعا کنند که ظهور آن حضرت برای اهل ایمان، همراه با عافیت باشد، و تا وقت ظهور با وجود بلاها و شداید، ثابت‌قدم و استوار در دین و عامل به تکلیف باشند؛ زیرا ما هیچ ندیده و نخوانده بودیم که بین برادرها، هشت سال جنگ ادامه پیدا کند، آن هم چه جنگی! بر سرشان در خانهها آتش، بمب و موشک ببارد حتی برای آنها که به جنگ نرفته و در جبهه حاضر نشدهاند.
خدا کند ظهور آن حضرت زود و قریب، و با عافیت اهل ایمان همراه باشد! «وَ اجْعَلْ لَنا فی ذلِک الْخِیَرَةَ وَ الْعافِیةَ؛ خدایا! این [ظهور] را برای ما مایه خیر و عافیت بگردان».[1]
زیرا ما ایمان میثم تمار را نداریم که هر چه بلا شدیدتر میشد، ایمانش قویتر میشد! با ضعف ایمانی که ما داریم، از کجا میدانیم که در بلاها و ابتلائات و شداید ثابت‌قدم خواهیم ماند، از کجا میدانیم قلباً هم از دین خارج نخواهیم شد. برای بسیاری از مردم، در اثر سختیها و مشکلات و بلاها، تردید و شک حاصل میشود، و توقع دارند که مثلاً الآن باید وقت ظهور آن حضرت عجلاللهتعالیفرجهالشریف باشد و چرا ظاهر نمیگردد و...
بنابراین، باید بدانیم که برای رفع این همه بلا چه باید بکنیم و چگونه باید دعا کنیم و متوسل شویم، و شرایط و موانع دعا چیست؟
شاید اعمال ما باعث این‌گونه بلاها شده است؛ بنابراین، باید از آنچه میکردیم، دست برداریم و بنای بر عَود (بازگشت به‌سوی گناه) نداشته باشیم. اگر برای رفع و دفع این قضایا و بلاها دعای جدی و حقیقی میکردیم، این‌طور نمیشد. آیا شرط دعاکننده آن است که حتماً سلمان رحمهالله باشد؟ خیر، بلکه دلش بسوزد و با سوز دل و اشک چشم دعا کند، هرچند نزد خدا فاسق درجه اول باشد! زیرا معلوم است که خدا نمیخواهد یکی از اینها هلاک شوند، وگرنه مطلب به یک کاف و نون: «کن»[2] بسته است، آن هم تعبیر است؛ زیرا او بسیط است، لفظ و زبان لازم ندارد، بلکه هر چه بخواهد، میشود بدون کاف و نون «کن»، لذا نباید انسان مأیوس گردد.
به خدا پناه میبریم! خدا تنبه بدهد که از ثقلین دست برنداریم. چون از آنها دست برداشتیم، این بلاها بر سرمان آمد. ما باید دایرهای از قرآن و توسلات وضع کنیم که محیط بر اهل ایمان گردد و آنها را حفظ کند. مبادا راه را گم کنیم، به خدا پناه میبریم! تمام بلاها از اهل کفر است، باز هم برای نجات به آنها پناه میبریم! به دشمنهای خدا پناه میبریم!
پی نوشت:
[1]. مشابه این جمله در دعای روز غدیر آمده است؛ ر.ک: بحارالانوار، ج۹۵، ص۳۱۵؛ اقبال‌الاعمال، ص۴۸۸.
[2]. بقره: ۱۱۷؛ آل‌عمران: ۴۷.
از وب سایت دفتر آیت الله العظمی بهجت
منبع:فردا