نکاتی از سخنرانی
حجت الاسلام یاسر محمودی را بخوانید؛
_ آیه
شریفه 183 از سوره مبارکه بقره می فرماید که روزه بر امت های قبل هم واجب بوده و
مسلمان ها در اصل تکلیف روزه یعنی وجوب آن و نه کیفیت و شرایط و چگونگی بلکه فقط
در اصل آن در اقوام گذشته مشترک هستند. حضرت علی(ع) می فرمایند که روزه از زمان
حضرت آدم(ع) بوده است.
_خداوند متعال مبسوطاً شرایط روزه و چگونگی آن را درقرآن کریم بیان نموده است. خطاب آیه قرآن با مؤمنین است. که مؤمن باید با اقتضای ایمانش اطاعت امر واجب روزه را انجام دهد. کسی که عامداً و عاملاً روزه نمی گیرد مؤمن نیست. روزه مشقت، سختی، رنج، گرسنگی، تشنگی، از کار افتادن و بی حالی دارد. کسانی که روزه می گیرند همه مخاطب پروردگار متعال هستند به عنوان مؤمن که این سختی و رنج را از بین می رود. روزه گرفتن برای مؤمن خیر است. هدف از روزه برای مؤمنین تقوای الهی است.
_ انسان در دنیا مسافر است و انسان مسافر احتیاج به زاد و توشه دارد. دنیا جای ماندن نیست و جای رد شدن است. این ماهیت دنیا است. و مقصد اصلی قیامت است و حساب و کتاب پرورودگار است. بهترین زاد و توشه برای انسان در این سفر طولانی تقوای الهی و عمل صالح است و غیر از این هیچ زاد و توشه ای نیست.در قرآن کریم این توشه هدف روزه بیان شده است. تکلیف بزرگ پروردگار به گردن ما قرار داده است و نتیجه آن هم تقوا است. انسان با معرفت باید بداند که راز تشریع این روزه چیست و انسان را در بالا بردن کیفیت این واجب کمک می کند.
_ در روایتی آمده است که هشام از امام صادق(ع) می پرسد که علت روزه چیست و چرا واجب شده است. امام صادق می فرماید که خداوند متعال روزه را واجب کرده تا غنی و فقیر با گرسنگی و تشنگی در یک سطح قرار بگیرند.به این جهت که غنی در طول سال اثر گرسنگی را احساس نمی کند که بخواهد به فقیر رحم کند. شخصی که غنی است و دارایی دارد و اجازه نمی دهد که گرسنه و تشنه شود و فرمان گرسنگی و تشنگی را احساس کند. لذا خدا اراده کرد که میان خلایقش مساوات برقرار شود.
_ با گرفتن روزه ظاهر این دنیا را درک می کنیم. که این کمترین حد اثر روزه گرفتن است. بزرگترین مانع پیشرفت معنوی بشریت این است که اشتغال به خوردن دارد و لذائذ بدنی و جسمی دارد. علمای اخلاق می فرمایند بهترین عامل رشد روحی انسان ها نزاهت و پرهیز از امور مادی و جسمی است که ماه رمضان ماه تمرین این امر است. باید به ظاهر برسیم تا به باطن دست پیدا کنیم.