*بعضی افراد هستند که خدا را قبول دارند ولی خدایی خدا را قبول ندارند، یعنی ربویت خدا را قبول ندارند، انسانها در این رابطه سه دسته هستند، دسته اول افرادی که خدا را قبول دارند به عنوان آفریدگار که ما را خلق کرده و دیگر کاری با ما ندارد که بگوید چه کاری انجام دهیم یا ندهیم و نباید تکلیف برای ما بفرستد. اینگونه آدم ها شبیه به شیطان هستند که خدا را قبول داشت اما زمانی که دستور خدا رسید، نافرمانی کرد.

*دسته دوم که بسیاری از ما در این دسته هستیم، کسانی هستند که خدا و خدایی خدا را قبول دارند، قبول دارند که مرگ و زندگی، رزق و روزی و در کل اینکه خداوند در عالم تکوین و تشریع حکومت و مدیریت دارد را قبول دارند. اما دسته دوم مشکلشان این است که در عین اینکه خداوند را قبول دارند، ولی جاهایی می رسد که کارهای خدا را ظلم میدانند، با خدا درگیر میشوند، نمی توانند راضی و تسلیم باشند.

*دسته سوم، کسانی که حکومت خدا را در هر دو عالم تکوین و تشریع قبول دارند و راضی به رضای او هستند و هیچ گونه اعتراضی به خداوند ندارند، چون باور دارند که خداوند مهربان تر از مادر است و کسی است که عالم را اداره میکند و جواد و بخشنده بی نهایت است و بخل ندارد. اگر هم به تو چیزی را نداد به این علت نیست که بخیل است، چون مصلحت تو نبوده است.

*در زیارت عاشورا خداوند را حمد می کنید. برای چه خدا را شکر می کنید بر مصیبت؟ مگر مصیبت شکر دارد؟  آن هم مصیبتی که بر سیدالشهدا وارد شده است؟ این مصیبت و این بلا ضیافت است که خداوند اینها را بالا می برد و در پرتو این بلا و این بالا بردن، آدم دین دار می شود.

* تا قیامت هر کسی سر این سفره می آید، اشک می ریزد، روضه می خواند. بالا ترین مقام یک مومن تسلیم بودن است که وجود مقدس حضرت زینب به آن رسیدند.