عقیق: سلام بن مستنير از امام باقر عليه السّلام نقل كرده كه فرمود:

آن گاه كه داستان امير المؤمنين عليه السّلام و طلحه و زبير و عايشه در بصره به پايان رسيد آن حضرت به منبر رفت و خداى را حمد و سپاس گفت و بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم درود فرستاد و سپس فرمود:

اى مردمان! آگاه باشيد كه دنيا شيرين و خرّم مى ‏نمايد و مردم را به شهوات مى‏ فريبد و خوشي هاى زودگذر خود را براى آنان مى ‏آرايد، سوگند به خداى كه دنيا آرزومند خويش را مى‏ فريبد و با كسى كه اميد آن را برد خلف وعده مى ‏كند و زود است كه پشيمانى و افسوس براى مردمانى به بار آورد كه بدان روى كرده ‏اند و در به كف آوردن آن با يك ديگر به رقابت برخاسته‏ اند و بر دين باوران و اهل فضيلت، از سر ستم و كينه‏ جويى و سركشى و گردن فرازى حسد ورزيدند و ستم روا داشتند.

به خدا سوگند هيچ گاه مردمى در خرّمى نعمت هاى خداوندى و نه در پرهيزگارى دايمى كه در انجام طاعت خدا و شكر نعمتهاى او زندگى خويش را سپرى كرده باشند از نعمتهاى‏ خداوند بى‏ بهره نمى‏ شوند مگر پس از آنكه خودشان آن را دگرگون ساخته و از فرمانبرى حق روى بتافته ‏اند و در سپاس گزاردن از نعمت خدا سستى ورزيده‏ اند، چه، خداوند عزّ و جلّ در كتاب استوار خود فرموده است:
... إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَ إِذا أَرادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوْءاً فَلا مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ والٍ «۱»، 

و اگر نافرمانها و گنه ‏پيشگان، در آن هنگام كه از زوال نعمت خدا و رسيدن انتقامش و دگرگون شدن عافيتش حذر مى ‏كردند، يقين مى ‏يافتند كه اينها همه از سوى خدا و به سبب عملكرد خود آنهاست و در آن حال از اعمال خود دست مى‏ شستند و توبه مى‏ كردند و از راستى و صدق و صفا و اعتراف به گناه خود به درگاه خداى عزّ و جلّ پناه مى ‏بردند، خداوند از همه گناهانشان چشم مى‏ پوشيد و از هر لغزشى كه كرده بودند در مى‏ گذشت، و هر نعمتى را كه به ايشان ارمغان كرده بود بديشان باز مى ‏گرداند، و هر نوع سامانه و نعمتى را كه از ايشان ستانده تباه ساخته بود، به ايشان باز مى‏ گرداند.

پس اى مردمان! از خدا آن گونه بترسيد كه بايد، و ترس از خدا را شعار خود سازيد و يقين خويش را خالص گردانيد و از كار زشتى كه شيطان شما را بدان واداشت از جنگ با ولى امر و دانشمندان پس از پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و از همكارى با يك ديگر در پراكندن جمع مسلمانان و از هم پاشاندن كار و تباه ساختن صلاح ميان مردم توبه كنيد. همانا خداى عزّ و جلّ توبه را بپذيرد و از بديها چشم پوشد و به آنچه مى‏ كنيد آگاهى دارد.

پی نوشت:

بهشت كافى / ترجمه روضه كافى، ص300

منبع:افکار