عقیق: سلام
بن مستنير از امام باقر عليه السّلام نقل كرده كه فرمود:
آن
گاه كه داستان امير المؤمنين عليه السّلام و طلحه و زبير و عايشه در بصره به پايان
رسيد آن حضرت به منبر رفت و خداى را حمد و سپاس گفت و بر پيامبر صلّى اللَّه عليه
و آله و سلّم درود فرستاد و سپس فرمود:
اى
مردمان! آگاه باشيد كه دنيا شيرين و خرّم مى نمايد و مردم را به شهوات مى فريبد
و خوشي هاى زودگذر خود را براى آنان مى آرايد، سوگند به خداى كه دنيا آرزومند
خويش را مى فريبد و با كسى كه اميد آن را برد خلف وعده مى كند و زود است كه
پشيمانى و افسوس براى مردمانى به بار آورد كه بدان روى كرده اند و در به كف آوردن
آن با يك ديگر به رقابت برخاسته اند و بر دين باوران و اهل فضيلت، از سر ستم و
كينه جويى و سركشى و گردن فرازى حسد ورزيدند و ستم روا داشتند.
به
خدا سوگند هيچ گاه مردمى در خرّمى نعمت هاى خداوندى و نه در پرهيزگارى دايمى كه در
انجام طاعت خدا و شكر نعمتهاى او زندگى خويش را سپرى كرده باشند از نعمتهاى
خداوند بى بهره نمى شوند مگر پس از آنكه خودشان آن را دگرگون ساخته و از
فرمانبرى حق روى بتافته اند و در سپاس گزاردن از نعمت خدا سستى ورزيده اند، چه،
خداوند عزّ و جلّ در كتاب استوار خود فرموده است:
... إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى
يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَ إِذا أَرادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوْءاً فَلا
مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ والٍ «۱»،
و
اگر نافرمانها و گنه پيشگان، در آن هنگام كه از زوال نعمت خدا و رسيدن انتقامش و
دگرگون شدن عافيتش حذر مى كردند، يقين مى يافتند كه اينها همه از سوى خدا و به
سبب عملكرد خود آنهاست و در آن حال از اعمال خود دست مى شستند و توبه مى كردند و
از راستى و صدق و صفا و اعتراف به گناه خود به درگاه خداى عزّ و جلّ پناه مى بردند،
خداوند از همه گناهانشان چشم مى پوشيد و از هر لغزشى كه كرده بودند در مى گذشت،
و هر نعمتى را كه به ايشان ارمغان كرده بود بديشان باز مى گرداند، و هر نوع
سامانه و نعمتى را كه از ايشان ستانده تباه ساخته بود، به ايشان باز مى گرداند.
پس
اى مردمان! از خدا آن گونه بترسيد كه بايد، و ترس از خدا را شعار خود سازيد و يقين
خويش را خالص گردانيد و از كار زشتى كه شيطان شما را بدان واداشت از جنگ با ولى
امر و دانشمندان پس از پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و از همكارى با يك
ديگر در پراكندن جمع مسلمانان و از هم پاشاندن كار و تباه ساختن صلاح ميان مردم
توبه كنيد. همانا خداى عزّ و جلّ توبه را بپذيرد و از بديها چشم پوشد و به آنچه
مى كنيد آگاهى دارد.
پی نوشت:
بهشت كافى / ترجمه روضه كافى، ص300
منبع:افکار
