در مورد جایگاه آراستگی همین جمله کافی است که خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: "إِنَّا زَینَّا السَّمَاءَ الدُّنْیا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ" (صافات، 6) ما آسمان را با ستارگان آراستیم.
امام صادق (ع) می فرمایند: بپوش و آراسته باش، زیرا خدا زیبا است و زیبایی را چنانچه از حلال باشد، دوست دارد و نیز از آن حضرت(ع) درباره تفسیر آیه "خُذُواْ زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ" پرسیده شد، آن حضرت (ع) فرمودند: مراد از زینت در این آیه شانه زدن هنگام نماز واجب و مستحب است. (تفسیر العیاشی، ج 2، ص 13)
همان گرامی به عبید بن زیاد فرمودند: آشکار کردن نعمت نزد خدا از پوشاندن آن محبوب تر است، پس خود را به بهترین زینت های قومت بیارای. (الکافی، ج 6، ص 440)
در سیره پیامبر خدا (ص) آمده است که هر گاه ایشان قصد خروج از خانه یا پذیرفتن کسی را داشتند، موی سر خود را شانه می‏زدند، سر و وضع خود را مرتب می‏کردند، خویشتن را می آراستند و برای آنکه تصویر خود را ببینند، در ظرف آبی می‏نگریستند. وقتی سبب این کار را می‏پرسیدند، می‏فرمودند: "خداوند متعال دوست دارد که بنده‏اش چون به سوى برادران خود بیرون می رود خود را براى ‏آنها منظم کند و خود را بیاراید و زیبا سازد." (میزان الحکمة، ج 2، ص774)
پیامبر (ص) خود را افزون بر آنکه برای خانواده شان می آراستند برای اصحابشان نیز می آراستند و می فرمودند: خدا دوست دارد هر گاه بنده اش نزد برادرانش می رود، خود را آماده و آراسته کند. (وسائل الشیعه، ج 5، ص 11)
امیرالمؤمنین (ع) که خود در غایت زهد و ساده زیستی بود، هرگز سهل‌انگاری در آراستگی و آراسته بودن را روا نمی‌دانستند. روایتی از آن حضرت (ع) نقل شده که نشان می‌دهد رفاقت و صمیمیت و خویشاوندی نباید باعث کوتاهی در این امر شود.
در روایات فراوانی دستور داده شده که خودتان را خوشبو کنید. از امام صادق (ع) نقل شده: [استفاده از] بوی خوش [و عطر] از سنت های پیامبران است. (وسائل الشیعه، ج1، ص 441)
رسول خدا (ص) می فرمایند: استشمام بوی خوش از سنت من است و هر کس از سنت من روی گرداند از من نیست و نیز می فرمایند: روز جمعه خود را خوشبو کنید، هر چند از شیشه عطر همسرانتان باشد و نیز می فرمایند: بخشش را بپذیرید و بهترین بخشش عطر و بوی خوش است، هم سبکبار است و هم خوشبو. (مفاتیح الحیات، ص171)