عقیق: امیرمومنان (ع) ناظم و حکومت برای جامعه را همانند رشته تسبیح برای دانه های آن می داند که بهره گیری از دانه ها بدون آن ممکن نیست.(1) از همین رو، در آموزه های دینی مطالبی فراوان درباره نظام اسلامی آمده است.
تشکیل حکومت اسلامی از ضروریات دین اسلام و مذهب تشیع است، چراکه بدون حکومت اسلامی، اجرای احکام اسلامی در امور سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، امنیتی، نظامی و حتی امور فردی و مذهبی مسلمانان معطل و مختل خواهد شد. تجربه تاریخی و عینی این حقیقت را به وضوح ثابت می کند، از این رو پیامبر بزرگ اسلام (ص (پس از هجرت به مدینه در نخستین فرصت به تاسیس نظام و حکومت اسلامی پرداختند.
امام رضا(ع) در این باره می فرمایند: ... هیچ فرقه و ملتی را نمی یابیم که پایدار مانده و زندگی کرده باشد مگر با داشتن فرمانروایی قوامبخش و این آن رو است که مردم ناچار اند برای امر دین و دنیای خود حاکمی داشته باشند تا آنها را سرپرستی کند و ... زندگی مردم آن حاکم قوام و سامان نمی یابد. (2)
وجود حاکمان عادل در راس حکومت اسلامی نیز از مسلمات این دین است و در متون اسلامی به آن تصریح و بر آن تاکید شده است، امام صادق (ع) فرمودند:... سه چیز است که مردم هر شهری به آن نیاز دارند تا در امور دنیا و آخریت خود به آن پناه ببرند و اگر این سه را نداشته باشند به نابسامانی در زندگی گرفتار خواهند شد: فقیه دانای پرهیزگار، فرمانروای نیکوکاری که مردم از وی پیروی کنند و پزشک مورد اعتماد.
نکته: البته نظام هماهنگ با امور یاد شده در گرو داشتن رهبر جامع عقل نظری و عقل عملی است.
امام رضا(ع) فرمودند: اگر برای مردم، امام و رهبری توانا، امانتدار، نگهبان و پاکدست (عادل) قرار داده نمی شد، آیین نابود می شد، دین از بین می رفت، سنت ها و احکام الهی تغییر می یافت، بدعت گذاران بر آن می افزودند و ملحدان از آن می کاستند و مسلمانان به شبهه دچار می شدند.(3)