عقیق: دعا كردن براى خود آدابى دارد كه در كتب احاديث و دعا آمده است
و نمونه هايى از آن در قرآن نيز آمده است :
1. يكى از آنها همان اجابت دستورات و به جاي آوردن
فرامين اوست.
2.ديگر اين است كه دعا كننده با تضرع و خشوع دعا كند: اُدعُوا َربَكُم تَضَرُّعَا وَ خُفيَة اِنَّهُ لا يُحِبُّ
المُعتَدينَ (اعراف / 55)
پروردگار خود را با زارى و
پنهانى دعوت كنيد همانا او تجاوزگران را دوست ندارد.
3.
ديگر
اينكه دعا از روى ترس از غضب خدا و طمع در رحمت او باشد:
وَ ادْعُوهُ
خَوْفًا وَطَمَعًا (اعراف / 56)
و او را از روى ترس و طمع بخوانيد.
4.
ديگر
اينكه پيش از دعا كارهاى خيرى انجام بدهد:
انهم كانوا يسارعون فى الخيرات و
يدعوننا رغبا و رهبا (انبياء / 90)
آنها در انجام كارهاى خير شتاب
میكردند و ما را از روى رغبت و ترس میخواندند.
5.
همچنين شايسته است كه در مقام دعا، خدا را با نامهاى
نيكوى او كه همه آنها نيكوست، بخواند:
وَ لِلّهِ الْأَسْمآءُ الْحُسْنى
فَادْعُوهُ بِها(اعراف /180)
و براى خداست نامهاى نيكو، پس او
را با آنها بخوانيد.
اين
رهنمود بزرگى براى بشر است كه چگونه با خداى خود ارتباط بر قرار كنند و او را
بخوانند. در آيه ي اخير ادب دعا كردن را هم مىآموزد كه بايد همراه با ذكر نامهاى
خدا باشد.
بهتر است كه از ميان نامهاى خداوند، نام يا نامهايى را
به زبان آورد كه متناسب با حاجت او باشد.
پی نوشت:
نوشته‌ي: يعقوب جعفري، تفسير کوثر، با تصرف
منبع:شمیم
211008