در
لغت به معناى «ندا و صدا زدن» است: «دعوت فلانا، يعنى: او را صدا زدم». و در
اصطلاح بدين معناست كه فرد پست و پايين، از فرد برتر و بالا، با حالت خضوع و سرافكندگى،
چيزى را طلب كند.
شيخ
صدوق (ره) از ائمه اطهار- عليه السّلام- روايت كرده كه فرمودند:
1- «من
بلغه شيء من الخير فعمل به كان له من الثّواب ما بلغه و ان لم يكن الامر كما نقل
اليه«
يعنى: «اگر به كسى خبر برسد كه مثلا فلان عمل، فلان مقدار
ثواب دارد و او آن را انجام بدهد، خداوند متعال همان مقدار ثواب را خواهد داد، اگر
چه در واقع اين چنين نباشد.«
و
نيز صفوان از امام صادق- عليه السّلام- روايت كرده كه حضرت فرمود:
2- «من
بلغه شيء من الخير فعمل به كان له اجر ذلك و ان كان رسول اللَّه(ص) لم يقله.«
يعنى: «اگر
به كسى خبر برسد كه فلان كار چه مقدار ثواب دارد و بدان عمل كند، پروردگار منّان
همان ثواب را به او خواهد داد اگر چه پيامبر(ص) آن را نگفته
باشد.«
شيخ
كلينى (ره) از حضرت صادق- عليه السّلام- اين چنين روايت كرده است:
3- «من
سمع شيئا من الثّواب على شيء فصنعه، كان له اجره و ان لم يكن على ما بلغه.
يعنى:
«اگر كسى ثوابى را بر چيزى بشنود و آن را انجام دهد، ثوابش را خواهد برد، اگر چه
در واقع، خبر مطابق آنچه شنيده، نباشد.«
اهل
سنت نيز از جابر بن عبد اللَّه انصارى (ره) روايت كرده اند كه پيامبر(ص) فرمود:
4- «من
بلغه عن اللَّه فضيلة فاخذها و عمل بما فيها ايمانا باللَّه و رجاء ثوابه، اعطاه
اللَّه تعالى ذلك و ان لم يكن كذلك.«
يعنى: «اگر
به فردى بگويند فلان عمل نيك نزد خداوند متعال فلان اندازه فضيلت و ثواب دارد و او
هم آن را به قصد رسيدن به اين فضيلت، انجام بدهد، ذات اقدس الهى، آن ثواب را به او
خواهد داد، اگر چه واقع، امر اين چنين نباشد.«
بنا
بر اين، هم شيعه و هم اهل سنت بر اين مطلب اتفاق نظر دارند.
پی نوشت:
آيين بندگى و نيايش (ترجمه عدة الداعي)، ص19.
منبع:افکار نیوز