پاسخ:
در افضل و برتر بودن على(ع) نسبت به فرزندانش و
همچنين برتر بودن پيامبر(ص) نسبت به همگان حرفى نيست و فضيلت على(ع) و ديگر امامان معصوم شعاعى از فضيلت پيامبر خداست، ولى در سالروز
شهادت حسين بن على(ع) جهاتى است كه در سالروز شهادت ديگران نيست:
1.شهادت
امام حسين(ع) يك فاجعه هولناك و دلخراش بود كه ۷۲ تن، حتى كودك شيرخوار به
دست گروهى كه بويى از ايمان و انسانيت به مشام آنها نرسيده بود، به شهادت رسيدند.
2.خود
پيامبر(ص) و اميرمؤمنان(ع) هرگاه از شهادت امام حسين(ع) ياد مى كردند، اشكشان جارى مى شد و در پاسخ پرسش ۲۱ به بخشى از روايات آن اشاره
كرديم و حتى امام مجتبى(ع) به حسين بن على(ع) فرمود:
»لا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يا أَبا عَبْدِ اللَّهِ«
و پيامبر گرامى در دوران زندگى خود،
گاهى مجلس عزا به صورت خصوصى تشكيل مى داد و اين يكى از رويدادهاى تاريخى است كه
غالباً از آن غفلت شده است.
مرحوم علامه امينى در كتاب «سيرتنا و سنتنا» فصلى از اين
مجالس را كه به وسيله پيامبرخدا و ديگران در محيط خانواده
تشكيل مى شد، گزارش كرده است.
3.شهادت
حسين بن على(ع) مسير تاريخ را عوض كرد؛ زيرا اسلام به وسيله امويان
قدرت طلب و پيروان آيين جاهليت از مسير اصلى خارج و راه ديگرى را مى پيمود كه
امام حسين بن على(ع) اين سرنوشت را در سخنان خود به فرماندار معاويه فرمود:
»وَعَلَى الإِسْلامِ السَّلامُ، إِذْ قَدْ بُلِيَتِ
الأُمَّةُ بِراعٍ مِثْلِ يَزيدٍ.«
»اثرى از اسلام باقى نمى ماند اگر امت اسلامى، گرفتار
زمامدارى مانند يزيد مى شد.» (1)
از اين روست كه تظاهرات شيعه براى حفظ مكتب اهل بيت(ع) در عاشورا نسبت به روزهاى ديگر شديدتر است و اين هرگز به معناى برتر بودن
امام حسين(ع) از جد بزرگوارش نيست.
4.يكى
از ابعاد اين فاجعه آن است كه: مردمى به ظاهر مسلمان و نمازگزار، فرزند پيامبر
گرامى(ص) را با لب تشنه، در كنار فرات كشتند و سر او و ۱۸ تن از ياران او را بر نيزه
زدند و به عنوان بزرگترين تحفه، به دربار يزيد بن معاويه بردند!
آنان مى خواستند دختران رسول اللَّه(ص)
را به عنوان اسيران جنگى به كنيزى ببرند! آيا اين سخت ترين مصيبت بر خاندان رسالت
نيست؟
پی نوشت:
-1سيرتنا و سنتنا، صص ۴۱ و ۹۸؛ اللهوف، ص ۹۹، چاپ دارالاسوه.
-2پاسخ جوان شيعى به پرسشهاى وهابيان، ص148.
منبع:افکار نیوز