پاسخ‏:
در افضل و برتر بودن على(ع) نسبت به فرزندانش و همچنين برتر بودن پيامبر(ص) نسبت به همگان حرفى نيست و فضيلت على(ع) و ديگر امامان معصوم شعاعى از فضيلت پيامبر خداست، ولى در سالروز شهادت حسين‏ بن على(ع) جهاتى است كه در سالروز شهادت ديگران نيست:

1.شهادت امام حسين(ع) يك فاجعه هولناك و دلخراش بود كه ۷۲ تن، حتى كودك شيرخوار به دست گروهى كه بويى از ايمان و انسانيت به مشام آن‏ها نرسيده بود، به شهادت رسيدند.

2.خود پيامبر(ص) و اميرمؤمنان(ع) هرگاه از شهادت امام حسين(ع) ياد مى‏ كردند، اشكشان جارى مى‏ شد و در پاسخ پرسش ۲۱ به بخشى از روايات آن اشاره كرديم و حتى امام مجتبى(ع) به حسين بن على(ع) فرمود:
»لا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يا أَبا عَبْدِ اللَّهِ«
و پيامبر گرامى در دوران زندگى خود، گاهى مجلس عزا به صورت خصوصى تشكيل مى ‏داد و اين يكى از رويدادهاى تاريخى است كه غالباً از آن غفلت شده است.
مرحوم علامه امينى در كتاب «سيرتنا و سنتنا» فصلى از اين مجالس را كه به وسيله پيامبرخدا و ديگران در محيط خانواده تشكيل مى‏ شد، گزارش كرده است.

3.شهادت حسين بن على(ع) مسير تاريخ را عوض كرد؛ زيرا اسلام به وسيله امويان قدرت طلب و پيروان آيين جاهليت از مسير اصلى خارج و راه ديگرى را مى‏ پيمود كه امام حسين بن على(ع) اين سرنوشت را در سخنان خود به فرماندار معاويه فرمود:
»وَعَلَى الإِسْلامِ السَّلامُ، إِذْ قَدْ بُلِيَتِ الأُمَّةُ بِراعٍ مِثْلِ يَزيدٍ.«
»اثرى از اسلام باقى نمى ‏ماند اگر امت اسلامى، گرفتار زمامدارى مانند يزيد مى ‏شد.» (1)
از اين روست كه تظاهرات شيعه براى حفظ مكتب اهل بيت(ع) در عاشورا نسبت به روزهاى ديگر شديدتر است و اين هرگز به معناى برتر بودن امام حسين(ع) از جد بزرگوارش نيست.

4.يكى از ابعاد اين فاجعه آن است كه: مردمى به ظاهر مسلمان و نمازگزار، فرزند پيامبر گرامى(ص) را با لب تشنه، در كنار فرات كشتند و سر او و ۱۸ تن از ياران او را بر نيزه زدند و به عنوان بزرگترين تحفه، به دربار يزيد بن معاويه بردند!
آنان مى‏ خواستند دختران رسول اللَّه(ص) را به عنوان اسيران جنگى به كنيزى ببرند! آيا اين سخت‏ ترين مصيبت بر خاندان رسالت نيست؟

پی نوشت:
  -1سيرتنا و سنتنا، صص ۴۱ و ۹۸؛ اللهوف، ص ۹۹، چاپ دارالاسوه.
-2پاسخ جوان شيعى به پرسشهاى وهابيان، ص148.

منبع:افکار نیوز