1.
خوش به حال هرکسی شد آشنایت یا حسین!
تو شدی تاج سرش، او خاک پایت یا حسین!
من که لایق نیستم! ای کاش اما می‌شدم -
خاک پای زائران کربلایت یا حسین!
من که مداح و ثناگویت شدم از کودکی!
در نظر آور مرا وقت دعایت یا حسین!
در قیامت تا بپوشانی گناهان مرا
گل به سر مالیده‌ام من در عزایت یا حسین!
2.
نان خور این سفره‌ام! آقا به من نانی بده!
من نمک پرورده‌ات هستم! نمکدانی بده!
گر نمی‌خواهی در دارالشفاء را بشکنم
با زبان خوش به این دیوانه درمانی بده!
زیر بار دردها نگذار پشتم بشکند!
پس بگیر این نیمه جان را و به من جانی بده!
بازهم یک عده راه کربلا را بسته‌اند!
پس بلیط رفت و برگشت خراسانی بده!
3.
یا حسین بن علی دست من و دامان تو!
ای که نامت روح عالم! عالمی حیران تو!
جمع اعیاد است عاشورا به چشم اهل دل!
ای فدای عید فطر و موسم قربان تو!
بر سر این سفره حاضر بوده‌ام از کودکی
من تمام عمر خود را بوده‌ام مهمان تو!
قدر کافی کی توان گریید تنها با دو چشم؟
کاش می‌شد چشمْ سر تا پای من! - گریان تو -
چون تو را بر خاک بیند خواهرت زینب؟ حسین!!
او که نتواند ببیند گَرد بر دامان تو!
سر به زیر است آفتاب عصر عاشورا اگر
شرم دارد بی گمان از پیکر عریان تو!
بس که شد تاریک در شام غریبان آسمان
روز روشن نیست ما را از شب هجران تو!
ذره ای از داغ این دل کم نمی‌گردد اگر
تا قیامت هم بگوییم از لب عطشان تو!
منبع:فارس