عقیق: مداحان زیادی در روزهای حماسی دفاع مقدس عامل ایجاد شور و حال معنوی و عاشورایی در بین رزمندگان بودند. یکی از این مادحین که خاطرات بسیاری از آن سال ها دارد کسی نیست جز مداح و مناجات خوان مطرح حاج ماشاالله عابدی فر.
الطاف خداوند متعال و هوشمندی مسئولان عملیات باعث شد که تلفات بسیار کمی بدهیم. یادم می آید قبل از عملیات، لشگر در مسجد جامع خرمشهر جمع شده بود و من هم آنجا خواندم. همچنین در ستاد فرماندهی عملیات هم دعای توسل خواندم. فضای خواندن در جبهه با جاهای دیگر بسیار متفاوت بود.انگار خدا و اهل بیت(ع) آنجا نزدیک تر بودند و حضور آن ها را حس می کردیم.
بچه ها همیشه برای شهادت آماده بودند و وقتی مجالس مداحی برپا می کردیم شهادتین می خواندند. به هر حال جنگ بود و گلوله و خمپاره.
خیلی از مداح ها باید خودشان را مرهون فضای جبهه بدانند. اصلاً این فضا یک عده ای را مداح کرد. دم امام حسین(ع) در آنجا دمیده می شد و مداحانی که در جبهه بودند این دم را گرفتند. جنگ در زمینه های مختلف تحولات بسیاری در کشور ایجاد کرد ازجمله این تحولات می توان به مداحی و گسترش توسل و توجه به اهل بیت(ع) اشاره کرد.
اوایل انقلاب و قبل از آغاز جنگ بعضی ها نغمه هایی سر دادند که دیگر نیازی به عزاداری و توسل نیست. در بعضی محافل هم یک مقداری رکود ایجاد شده بود تا اینکه امام(ره) در یکی از فرمایشاتشان به این موضوع اشاره کردند و به شدت مردم رابه توسل ترغیب کردند. مثل آن حمله معروف که فرمودند ما هر چه داریم از محرم و صفر داریم. آغاز جنگ با آن شرایطش، که ایران تنها بود و همه دنیا دشمن را یاری می کردند، باعث شد که به صورت فطری یک توسلی به خدای متعال و ائمه معصومین(ع) ایجاد شود.بدون شک کمک خدا و اهل بیت(ع) در حنگ خیلی به دادمان رسید شاید برای همین بود که فضای جبهه ها بیش از پیش به مداحی و ذکر اهل بیت(ع) نیاز پیدا کرد و هر روز در سنگرها مجلس ذکر و مناجات و توسل برگزار می شد. برای هر عملیاتی هم یک رمزی می گذاشتند. گاهی به امیرالمؤمنین(ع) متوسل می شدند و نام عملیات به نام ایشان می شد. گاهی رمز عملیات نام حضرت زهرا(س) بود و گاهی حضرت ابوالفضل(ع) یا دیگر حضرات. گاهی هم یک مداحی توسلاتش به یکی از اهل بیت(ع) بیشتر بود و باعث می شد که اطرافیانش هم به آن معصوم بیشتر توسل پیدا کنند.
اما نام حضرت زهرا(س) با توجه به مقام ایشان و احترامی که خود اهل بیت(ع) برای ایشان قائلند بیشتر از دیگر نام ها در جبهه برده می شد. گاهی اتفاق می افتد در یک جلسه ای به یکی از اهل بیت(ع) متوسل می شدیم و بعد از آن جلسه بعضی از آن بچه ها که شهید می شدند شیوه شهادتشان مانند همان معصومی بود که آن شهید به آن معصوم متوسل شده بود؛ یا اینکه بیشتر توسلاتش به آن معصوم بود. مثلاً اگر بیشتر به حضرت زهرا(س) توسل داشت می دیدیم که گلوله به سینه اش خورده و شهید شده است. به هر حال روزگار عجیبی بود.
که واقعا یل لشکر 10 سیدالشهدا(ع) بوده..
روحش شاد