عقیق: در دوران دفاع مقدس ۵ هزار شهید ورزشکار داشتیم؛ ورزشکارانی که می‌دانستند اگر به جبهه بروند، ممکن است شهید، جانباز یا اسیر شوند اما رفتند؛ حتی به قیمت از دست دادن تمام آرزوهای قهرمانی در رشته‌های ورزشی‌شان. فرقی هم نمی‌کرد چه سن و سالی داشته باشند؛ از «سعید طوقانی» ۱۵ ساله در رشته ورزش باستانی تا «ابراهیم هادی» به عنوان کشتی‌گیر و قهرمان واقعی و شهدای مدافع حرمی که شهید ابراهیم هادی الگویشان بود.

قهرمانی به سبک ابراهیم!ایرج گرائی از دوستان شهید ابراهیم هادی می‌گوید: «سال ۱۳۵۵ قرار بود مسابقات قهرمانی باشگاه‌ها برگزار شود. مقام اول مسابقات هم جایزه نقدی می‌گرفت و هم به انتخابی کشور می‌رفت؛ ابراهیم در اوج آمادگی برای قهرمانی بود. اما زمانی که روی تشک رفت. حریف او، به ابراهیم گفته بود، مادر و برادرانم در سالن هستند، کاری کن من ضایع نشوم و اینکه من به تازگی ازدواج کردم و به پول قهرمانی نیاز دارم. این شد که ابراهیم از مقام قهرمانی در این مسابقه جا ماند!»

ابراهیم هادی بعد از آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه‌ها شد. در میدان رزم با بعثی‌ها جانانه می‌جنگید. و به گفته حسین‌الله‌کرم، او در یکی از عملیات‌ها اذان گفته بود که با صدای اذانش، ۱۸ عراقی خود را تسلیم، رزمندگان ایرانی کردند. سپس همین عراقی‌ها با بعثی‌ها جنگیدند و شهید شدند.

وعده این ورزشکار به زائران مزارشو اما شهید پهلوان دیگری داریم که دهه هفتادی است؛ شهید «سجاد زبرجدی». او در کنار موفقیت در تحصیل و فعالیت در سپاه، ورزش رزمی را هم دنبال کرد و در رشته هاپکیدو به مقام قهرمانی رسید. بعد از جنگ گروهک تروریستی داعش و تکفیری‌ها در سوریه، این قهرمان با تمام آرزوهایی که داشت برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) راهی سوریه شد و ۷ مهر ۱۳۹۵ در ۲۵ سالگی به شهادت رسید. این شهید وصیت کرده بود: «اگر درد دل داشتید و یا خواستید مشورت بگیرید بیایید سر مزارم، به لطف خداوند حاضر هستم.»

* شهید ورزشکار همه فن حریفشهید مدافع حرم «مسعود عسکری» ورزشکاری همه فن حریف بود که در رشته‌های خلبان هواپیمای فوق سبک، شنا، غواصی، چتربازی، سقوط آزاد، کوهنوردی، صخره‌نوردی، پینتبال، تیراندازی، راپل، انواع ورزش‌های رزمی، راننده حرفه‌ای موتور و ماشین، حرکات آکروباتیک با دوچرخه، هاپکیدو، کیک بوکسینگ در حد استادی بود و هر ورزشی را انجام می‌داد، رویکرد نظامی داشت. او متولد شهریور ۱۳۶۹ بود که ۲۱ آبان ماه ۱۳۹۴ در سوریه به شهادت رسید. مادر شهید درباره اعزام فرزندش به سوریه، می‌گوید:«وقتی قضیه دفاع از حرم حضرت زینب(س) پیش آمد، خیلی هم تلاش کرد تا یکی از مدافعان حرم بشود. قبل از رفتن به سوریه موتورش را فروخت و بدهی‌هایش را داد. او بعد از چند با اعزام با گلوله توپ ۲۳ داعشی‌ها به شهادت رسید. من که طاقت دیدن یک خراش روی بدن پسرم را نداشتم، پیکر تکه‌تکه شده پسرم را دیدم و اصلا بی‌تابی نکردم.»