عقیق: بعثت رسول خدا صلی الله علیه و آله نقطه عطفی در تاریخ بشریت در راستای تحقق برنامه‌های الهی و مُلک مهدوی محسوب می‌شود. این روز که آغاز رسمیِ رسالت نبی مکرم اسلام است، با نزول اولین آیات قرآن همراه بود. ابلیس که به واسطه اخبار پیامبران با ظهور رسول خدا و تبعات بعثت آگاهی داشت، همواره مترصد اولین فرصت بود تا به وسیله ایادی اِنسی خود که متشکل از یهودیان شبه‌جزیره عربستان بودند، مقابل پیامبر و ظهور اسلام بایستد، اما خواست خداوند تحقق یافت و خط جریان بعثت روز به روز مرزهای اعتقادی و جغرافیایی را در می‌نوردید. همان اعرابی که در اوج جهالت و کوردلی بودند، با رهنمودهای آسمانی نبی اسلام تبدیل به افرادی بسیار متدین و وارسته شدند و در مسیر اعتلای اسلام و نصرت نبی زمان، حاضر شدند تا پای جان بایستند.   

هرچند اعراب در آن زمان دارای ویژگی‌های مثبتی بودند؛ آنها از لحاظ طبع، انسان‌هایی سخی و مهمان‌نواز شناخته می‌شدند و روح حماسی و سلحشوری قوی داشتند، امانت‌دار بودند، پیمان‌شکنی را گناه غیر قابل بخشش می‌دانستند، در راه عقیده فداکار و از صراحت لهجه کاملاً برخوردار بودند، اما در عین حال فرهنگی که بر آنها مستولی بود حاکی از جاهلیتی خاص بود. قرآن، این عصر را به دلیل همان ویژگی‌های جاهلی و بد، عصر جاهلیت نام نهاده و در چهار جای مختلف قرآن عبارت «جاهلیت» را به کار برده است؛ به عنوان نمونه  زن در جامعه آن روز از ارزشی انسانی و حقوقی اجتماعی و استقلال در زندگی محروم بود، دختران زنده به گور می‌شدند، اکثریت ساکنین مکه را مشرکین تشکیل می‌دادند که دارای بت‌ها و خدایان متعددی بودند و همچنین دارای جمود عقلی و فکری و اهل خرافات بودند؛ از این جهت بزرگان از مشرکان اعراب اولین نفراتی بودند که برابر رسول خدا ایستادند و در سده‌های بعد تبدیل به بدترین دشمنان خاندان وحی شدند.

در هر صورت بعثت از لحاظ تاریخی، تحولی شگرف در اندیشه جهان آن روز ایجاد کرد، تحولی که ثمرات آن تاکنون پابرجاست و تا ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه ادامه دارد. این تحول عظیم، دلیل ترس و نگرانیِ ابلیس از بعثت بود؛ لذا طبق حدیث، از اولین موقعیت‌هایی که ناله ابلیس در آمد، روز بعثت نبی خدا بود. امام صادق علیه‌السلام در این باره می‌فرماید «إِنَّ إِبْلِیسَ عَدُوُّ اللَّهِ رَنَّ أَرْبَعَ رَنَّاتٍ: یَوْمَ‏ لُعِنَ‏، وَ یَوْمَ أُهْبِطَ إِلَى الْأَرْضِ، وَ یَوْمَ‏ بُعِثَ‏ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ یَوْمَ الْغَدِیرِ». ابلیس، دشمن خدا چهار بار ناله کرد: روزى که مورد لعن خدا واقع شد، روزى که به زمین هبوط کرد، روزى که پیامبر مبعوث شد و روز عید غدیر. (قرب الإسناد (ط - الحدیثة)، النص، ص10)