____________________________________________________________________________________________________
عقیق:مراسم یادواره سالگرد شهید سیدمجتبی علمدار با یاد و خاطره سردار دلها حاج قاسم سلیمانی با حضور مردم شهیدپرور مازندران دیشب در مصلای امام خمینی(ره) ساری برگزار شد.
حجت الاسلام علی سعیدیان استاد حوزه و دانشگاه در این مراسم با بیان اینکه همه فریادمان این است که جبهه انقلاب و شهید برای ظواهر و دستور ارزش قائل است افزود: متأسفانه الان کسانی به اسم دین، سکوت می‌کنند و ادعای مرجعیت دارند.
وی افزود: برخی از مدعیان تولی و تبری، بر سر شهادت حاج قاسم به کنجی خزیدند و سکوت کردند و مدعیان دینداری سکوت و مقابله کردند و این فهم غلط از دین است.
حجت الاسلام سعیدیان تصریح کرد: حسین گفتن کاری ندارد و باید در مسیر امام حسین(ع) حرکت کرد و شهید سلیمانی و یاران مدافع حرم از حرم‌ها و قبور مطهر امامان در عراق دفاع کردند، اما کسانی حسین حسین می‌گفتند، ولی ذره‌ای اقدام و عمل نکردند.
این کارشناس مذهبی سکوت در موضع بین حق و باطل را جایز ندانست و گفت: امروز خیانت نکردن به شهدا، شناخت جریان صحیح دینداری است و دینداران واقعی به صراط و ولایت خیانت نمی‌کند.
وی گفت: امروز دفاع از ولایت فقیه و اصل اصیل، دفاع از مکتب تشیع است و نباید از طعنه‌ها ذره‌ای هراسید و اگر اتفاقی برای کشور بیفتد اجازه نمی‌دهند کسی به نام تشیع در جهان سربلند کند.
زندگی نامه شهید سید مجتبی علمدار
در سن ۱۷سالگی به عضویت بسیج درآمد و برای گذراندن دوره آموزشی به پادگان منجیل رفت و پس از چندی با مسئولیت گروهان سلمان از گردان مسلم به کردستان، اهواز و هفت‌تپه منتقل شد.
سید با حضور در عملیات‌های کربلای۱، کربلای۵، کربلای۸و۱۰، والفجر۸ والفجر۱۰ چندین بار مجروح شد.
او در تاریخ ۱۷. ۴. ۱۳۶۶ ملبس به لباس مقدس سپاه شد و پس از پایان جنگ در واحد اطلاعات عملیات لشکر۲۵ کربلای ساری مشغول خدمت شد.
سیدمجتبی بیشتر عمرش را وقف مداحی کرد. او با عشق به امام حسین(ع) و امام زمان(عج) و ارادت به امام حسن مجتبی(ع) همیشه به ذکر مدح و مصیبت این بزرگواران می‌پرداخت.
او در طول دوران دفاع مقدس بر اثر مجروحیت‌های مختلف طحال، بخشی از روده خود را از دست داد و به دلیل میگرن عصبی و میکروبی که در گلویش وجود داشت، هر سال تقریباً از اوایل زمستان به شدت بیمار می‌شد.
سرانجام سیدمجتبی در اوایل دیماه سال۱۳۷۸ به دلیل جراحات شیمیایی در قسمت «ایزوله» بیمارستان بستری شد و در تاریخ ۱۱بهمن۱۳۷۸ هنگام اذان مغرب بعد از یک هفته بیهوشی کامل چشم گشود و شهادتین را زمزمه کرد و بعد به شهادت رسید.