عقیق: امام هادی(ع) که شبانگاه به مناجات الهی بر می خواست، پیوسته این دعا را تکرار می کرد:
« بارالها! گنهکاری بر تو وارد شده و
تهیدستی به تو روی آورده است، تلاشش را بی نتیجه مگردان و او را مورد عنایت و رحمت
خویش قرار ده و از لغزشش در گذر.»(1)
امام هادی(ع) همواره نیمه های شب از بستر
بر می خاست در حالی که لباس مویین پوشیده بود رو به قبله بر روی حصیر می نشست و به
عبادت و سجده و نماز ادامه می داد و آن شبی که دژخیمان متوکل از پشت بام به خانه ی
او برای بازرسی ریختند، آن حضرت را در گوشه ی اتاق، روی حصیر، در حال مناجات
دیدند، سعید حاجب مأمور متوکل می گوید:
« وارد خانه ی امام شدم، دیدم روپوش و
کلاه مویین پوشیده و یک جانماز حصیری در برابر اوست فهمیدم مشغول نماز است.»(2)
پی نوشت ها:
1_(آیینه ی کمال، زندگانی چهارده معصوم،
ص284،به نقل از ائمتنا، ج2،ص257)
2_(اصول کافی، ج1، ص499)
211008