عقیق: امام هادی(ع) که شبانگاه به مناجات الهی بر می خواست، پیوسته این دعا را تکرار می کرد:

« بارالها! گنهکاری بر تو وارد شده و تهیدستی به تو روی آورده است، تلاشش را بی نتیجه مگردان و او را مورد عنایت و رحمت خویش قرار ده و از لغزشش در گذر.»(1)

امام هادی(ع) همواره نیمه های شب از بستر بر می خاست در حالی که لباس مویین پوشیده بود رو به قبله بر روی حصیر می نشست و به عبادت و سجده و نماز ادامه می داد و آن شبی که دژخیمان متوکل از پشت بام به خانه ی او برای بازرسی ریختند، آن حضرت را در گوشه ی اتاق، روی حصیر، در حال مناجات دیدند، سعید حاجب مأمور متوکل می گوید:

« وارد خانه ی امام شدم، دیدم روپوش و کلاه مویین پوشیده و یک جانماز حصیری در برابر اوست فهمیدم مشغول نماز است.»(2)

پی نوشت ها:

1_(آیینه ی کمال، زندگانی چهارده معصوم، ص284،به نقل از ائمتنا، ج2،ص257)

2_(اصول کافی، ج1، ص499)

211008