* آيه
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَى بِهِ ۗ أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ
* ترجمه
همانا كسانى كه كفر ورزیدند و در حال كفر (بدون توبه) مردند، اگر چه زمین را پر از طلا كرده و به عنوان فدیه و باز خرید (از عذاب) بدهند، هرگز از هیچ یك از آنان پذیرفته نمى شود. آنان را عذابى دردناك است و برایشان هیچ یاورى نیست.
* نکته ها
دنیا و آخرت تفاوت هایى دارند، از جمله:
1- غم و اندوه در دنیا از انسان به دیگران سرایت مىكند، ولى در آخرت چنین نیست.
2- در دنیا، انسان مى تواند با عذر یا كفّاره یا دروغ یا حیله یا توبه یا ناله مشكلش را حل كند، امّا در آخرت چنین نیست.
3- تلخى هاى دنیا قابل تخفیف است و اگر انسان با آن انس گرفت، از تلخى آن كاسته مىشود، ولى در آخرت چنین نیست.
* پيام ها
1- كافر مردن، بزرگترین خطر است. «ماتوا و هم كفّار» و مسلمان مردن، آرزوى پیامبران است. «توفّنى مسلماً»
2- در قیامت، مال دنیا بى ارزش است و ذرّه اى كارآیى ندارد. گرچه از جنس طلا و مقدار آن به اندازه ظرفیّت زمین باشد، باز هم پشیزى ارزش ندارد. «ملء الارض ذهباً»
3- ایمان، ارزشى فراتر از تمام مادّیات دارد. در قیامت تنها ایمان است كه مى تواند انسان را نجات دهد. «ملء الارض ذهباً»
4- مرگ در حال كفر، زمینه ى شفاعت را از بین مىبرد. «ما لهم من ناصرین»