* نماز و راهيابى
ما در هر نماز با گفتن اهدنا الصرط المستقيم از خداوند راه مستقيم را مى خواهيم.
انسان هر لحظه فكر تازه اى دارد، دوستان و دشمنان، نزديكان و بيگانگان، طاغوت ها و وسوسه گران و شياطين نيز با تلقين و تشويق و تهديد و تبليغ، براى انسان طرح هائى را دارند و برنامه ريزى هائى مى كنند كه انسان جز با امداد الهى هرگز نمى تواند در ميان اين همه راه كه از هوس ها مايه مى گيرد، نجات يابد و راه مستقيم را بپيمايد.
اهدنا الصراط المستقيم، راه مستقيم، راه خدا و اولياى خداست .
راهى است كه از هرگونه خطا و انحراف دور است .
راهى است كه ترسيم كننده آن مرا دوست دارد و نيازم را مى داند.
راهى است كه به بهشت منتهى مى شود.
راهى است كه با فطرت سالم هماهنگ است .
راهى است كه اگر در آن راه بميرم شهيد محسوب مى شوم .
راهى است كه از عالم بالا و بالاتر از علم ماست .
راهى است كه انسان در آن دچار شك وپشيمانى نمى شود.
راهى است از همه راه ها صاف تر، نزديك تر و روشن تر.
و بالاخره راه مستقيم، راه انبيا، شهدا، صالحان و صديّقين است .
اينها نشانه هاى راه حقّ و مستقيم است كه شناخت آن مشكل و دقيق است و حركت و پايدارى در آن نياز به امداد الهى دارد.