به گزارش عقیق، مراسم شب دهم مناجات خوانی در مسجد ارک تهران در دومین پنج شنبه ماه مبارک رمضان با مناجات خوانی حاج منصور ارضی برگزار شد.

بخشی از سخنان حاج منصور ارضی قبل از مناجات را می خوانیم.

*در زیارت حضرت رضا علیه السلام بعد از آن که خودتان را به ضریح چسپاندید، نماز خواندید و دعا کردید و اعمال دیگر، یک تکه داریم که دست راستت را بلند میکنی، می گویی: « اللهمّ إنّی أتقرّب إلیکَ بحبّکَ و بولایتکَ أتولی آخرهم بما تولیتَ به أوّلهم و أقرب من کلّ بهیجة دونهم » من واقعا بیزاری جستم از «دون» شما. شما را قبول دارم.

*باز هم میگویم اگر کسی حاجت دارد، دو رکعت نماز بخواند، 622 تا صلوات بفرستد، 622 را تا به نام پیامبر نگه دارد، انشاالله که حاجتش را که داد، بعد بفرستد.

*میخواهی چطور خارج شوی از این کبیره ها؟ امشب به خدا بگو، دست به دامن حضرت خدیجه هم بشو. این قدر مادر عزیز است. اگر ما بگوییم حضرت زهرا (س) مادر بچه سیدهاست، این دیگر « ام المؤمنین » است. مثل أمیرالمؤمنین(ع) ام المؤمنین(ع) غیر حضرت خدیجه (س) به هر کسی بگویند حرام است. این عقیده شیعه است.

*نوجوان ها، تازه جوان ها، اصلا عاشقی این حرفها را ندارد، حرف 60 سال، 70 سال نیست، آن کسی که می خرندش از کودکی عاشق میشود، اصلا دوست دارد همه اش با خدا حرف بزند، قرآن بخواند، گریه برای حسین (ع) کند.

*«روزی ما میدهند گریه برای حسین(ع) » واقعا اینطوری است. آن بچه چند ساله هم برای اباعبدالله(س) گریه میکند. خیلی عجیب است. این تکوینی است. حرکت، حرکت تکوینی است، ماکه نمی دانستیم حسین (ع) چه شده. به ما رساندند. در قلب ها و فطرت ها قرار دادند « فطرة الله الذی فطر الناس علیها ».

 *آسمان ها دارند با شما گریه میکنند. ملائکه وقتی شب جمعه میشود، همه برای امام حسین(ع) گریه می کنند.  از امام صادق (ع) است که فرمودند: « چهار هزار مَلک شب و روز برای امام حسین (ع) گریه می کنند. خاک آلوده، خاک بر سر میریزند و ثواب این گریه های چهار هزار مَلک برای دوستان حسین - نمی گوید شیعیان ها- و گریه کنان حسین (ع) می نویسند »

در ادامه حاج منصور ارضی به همراه حاج حسین سازور به مناجات خوانی، دعا خوانی و ذکر مصیبت حضرت خدیجه و حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام پرداخت.

شعر مناجات و روضه حاج منصور ارضی:

یا رب به اشک و آهِ من / بگذر ز اشتباه من

عشق تو شد گواه من / تنها تویی پناه من

یا ربّنا إغفرلنا ، یا ربّنا إغفرلنا

این من و این حال خراب / این دیدگان پر ز آب

افتاده ام بین سراب / ما را رها کن از عذاب

یا ربّنا إغفرلنا ، یا ربّنا إغفرلنا

جامانده این جاده ام / از تو جدا افتاده ام

من که غلام ساده ام / بر توبه کن آماده ام

یا ربّنا إغفرلنا ، یا ربّنا إغفرلنا

گرچه شدم دلریشتر / من بنده بودم بیشتر

چون با تو گشتم خویشتن / لطف تو دیدم بیشتر

گرچه منم توبه شکن / خواهی ببخش، خواهی بزن

سخت است این رسوا شدن / ای که تویی غمخوار من

در گوشه ای تنها منم / مهمان این شبها منم

آقا تویی، رسوا منم / شرمنده از زهرا(س) منم

یا ربّنا إغفرلنا ، یا ربّنا إغفرلنا

---

از کربلایم بی نصیب / دورم ز دیدار حبیب

از روضه شاه غریب / یا رب بحق عطر سیب

---

هر شام جمعه از حرم / آید صدایی پر ز غم

کای نور چشمان ترم / گفتی عزیز مادرم

چون آب شد از تو دریغ / ماندی میان تیر و تیغ

شد خیمه ات صید حریق / شد سهم نامردی عقیق

---

چون رفتی از حال، آمدند / جمعی به گودال آمدند

چون که ز گودال آمدند / دنبال خلخال آمدند

---

رفته صبرم از کفم این حال نمی فهمم چیست / عمق فاجعه صد سال نمی فهمم چیست

درکم از اوست همین قدر که شد ذبح عظیم / باقی روضه گودال نمی فهمم چیست

کشتن تشنه زخمی عمل سختی نیست / بر سرش این همه جنجال نمی فهمم چیست

نَحر این سر که خودش جایزه دارد دیگر / غارت خیمه و انبار نمی فهمم چیست

زره و خود و سپر بازهم ارزش دارد / غرت چادر اطفال نمی فهمم چیست

---

تو می روی تازه غمها پا بگیرد / بعد از تو تنهایی من معنا بگیرد

بانو فقط نام تو امّ المؤمنین است / آن زن اگر چه نام زیبا را بگیرد

با رفتن تو گوشه ای از خانه تنها / زانوی غم را در بغل زهرا(س) بگیرد

از بس دل تنگ تو می گردد یتیمم / شبها کنار قبر تو احیا بگیرد

بهتر که رفتی و ندیدی بین کوچه / رنگ کبودی زیر چشمش جا بگیرد

هنگام رفتن روضه میخوانی برایم / با روضه خواندن های تو دلها بگیرد

بانو تو هم گفتی حسین(ع)، اشکت روان شد / ترسم که چشمان تو را دریا بگیرد

آری در عاشورا میان قتلگاهش / دعوا سر پیراهنش بالا بگیرد

---

بی کفن بودن تو می کشد آخر ما را / بدتر از آن به خدا بردن پیراهن بود