در هر حال، تداوم کینه نسبت به اطرافیان منجر به بیماری‌های رفتاری و اخلاقی شده و زمینه فساد دین و دنیای فرد را فراهم می‌کند. زیرا شخصی که نسبت به طرف مقابل ناراحت می‌شود و کینه وی را به دل می‌گیرد، صفحه قلب خود را از صفا و زلالیت می‌اندازد و کدورت و تیرگی را جایگزین آن می‌کند؛ هرچند ناراحتی وی قابل توجیه باشد، اما مجوزی برای کینه‌توزی نخواهد بود. از این جهت قلب که در تفکر قرآنی جایگاه ایمان و بر اساس روایات، حرم امن الهی است، بر اثر تداوم حقد و کینه، قابلیت پذیرش نور ایمان را نخواهد داشت؛ لذا بر اساس سنت اِستدراج خداوند، به مرور زمان خالی از ارزش‌های دینی و انسانی می‌شود و زمینه را برای تباهی فرد فراهم می‌کند. امام علی(ع) در این باره در یک روایتی قابل تأمل فرمود: «حسد و دروغ و کینه را از خودت دور کن، این سه خصلت دین انسان را لکّه‌دار می‌کند و منجر به نگون‌بختی او می‌شود؛ دَعِ الحَسَدَ وَ الکِذبَ وَ الحِقدَ فَإنَّهُنَّ ثلاثةٌ تُشینُ الدّینَ وَ تُهلِکُ الرَّجُلَ». (مستدرک، ج ١٢، ص ٢٣) 

همچنین کینه با صلب آرامش قلبی فرد، او را از تصمیم‌گیری صحیح و برخاسته از عقلانیت دور می‌کند. واکنش‌های عصبی و بیزاری و تنفر، موجب می‌شود  فرد در ارزیابی از موقعیت خود به خطا رود و داوری و قضاوت وی بی پایه و از روی عناد باشد و ناتوان از دریافت درست واقعیت و تحلیل آن شود. امام علی(ع) در روایتی دیگر درباره اثر منفی کینه بر روح و جان افراد می‌فرماید: «کینه‏‌توز، روحش در عذاب و اندوهش دو چندان است؛ اَلْحَقودُ مُعَذَّبُ النَّفْسِ، مُتَضاعَفُ لهَمِّ» (غررالحکم، ح 1962)

اما بهترین شیوه برای زدودن کینه آن است که فرد با ترفندهای مختلف قلب خود را از این خصلت خالی کند و صفا و صمیمیت را جایگزین آن کند. با این حال اهل‌بیت(ع)‌ راهکارهای مناسبی را در مقابله با کینه ارائه داده‌اند. رسول گرامی اسلام(ص) یکی از راهکارهای زدودن کینه و کدورت را هدیه دادن معرفی کرده و فرمودند: «به یکدیگر هدیه بدهید، زیرا کینه‌ها را از بین مى برد؛ تَهادَوا فَإِنَّها تَذهَبُ بِالضَّغائِنِ» (کافى، ج5، ص 144، ح14)

منبع:تسنیم