۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۲ : ۱۳
بیانیه پایانی چهارمین تجمع مدافعان حرم
در بخشی از بیانیه پایانی چهارمین تجمع مدافعان حرم آمده است: دنیا بداند فردای فتح فتنه شام، مسلمانان و مسیحیانی را خواهد دید که «یدخلون فی دین الله افواجا» شهادتین بر زبان می‌آورند و به «ولی» بودن «علی» گواهی می‌دهند.
عقیق:چهارمین تجمع مدافعان حرم حضرت زینب(س)، عصر روز گذشته با حضور مردم
عزادار و روزه دار در میدان امام حسین(ع) برگزار شد. در بیانیه چهارمین
گردهمایی «مدافعین حرم» آمده است:
بسم الله القاصم الجبارین
این روزها کوفه و دمشق، زخم‌دار تیغ خارجیانند. از 1400 سال پیش که باب
خانه اهل کسا(ع) به آتش کشیده شد، اسلام فهمید که روزهای جگرخونی در راه
است. ناکث و مارق و قاسط، دست به دست هم دادند تا قرآن‌های صامت و ناطق را
بر سر نیزه کنند؛ تا فرق‌های عدالت را بشکافند و حنجره‌های اصلاح را ببرند و
دست‌های غیرت را بر زمین بیندازند. اسلام، قرن‌هاست که داغ دار است. هر
روز داغی و هر روز دردی. روزی خود اهل بیت را به تیر سه شعبه دوختند و روزی
حرم‌های آنان را به بمب و موشک سوختند.
برای جوان شیعه، دفاع از حرم، آزمایش است. که نشان بدهد بوی عباس می‌دهد و «یا لیتنا کنا معکم»هایش، شعاری خاک گرفته در بستر زمان نبوده. شعوری سرخ بوده جاری در تاریخ بشر، که هر روز، در هر تنگنا، جلایی تازه به خود گرفته و شکوهی نو آفریده. و برای صاحب الزمان(عج) ای که شنوای روضه علم‌داری عباس(ع) است، چه بضاعت مزجاتی بهتر از اینکه جوان شیعه بگوید: «آقا جان! عباس نیست اما شیفتگان عباس هستند. غیرت نیست اما غیرت‌مردان هستند.» و چه بیعتی بهتر از اینکه با خون خود، نامش را در فهرست مدافعان شيعه و سني حرم بی‌بی زینب(س)، بنویسد. در درازای فهرستی که با عباس بن علی(ع) آغاز می‌شود و تا آن جوان سیاه‌پوست ساحل عاجی، ادامه پیدا می‌کند. می‌شود که نام من و تو را، پسِ نام «محمد سلیمان الکونی» بنویسند و تشییع‌کنندگانمان، نوشته روی کفنمان را بلند بخوانند که «فداءً بالسيد زينب(س)»!؟
امروز، کفار حربی در سوریه جمع‌اند و با ناکثان و مارقان و قاسطان درآمیخته‌اند تا درخت به ثمر نشسته مقاومت را از ریشه برکنند. اما نمی‌دانند که برای پير و جوان مسلمان، «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا.» غیرت، ایران و لبنان و عراق و سوریه و افغانستان و آذربایجان و ساحل عاج نمی‌شناسد. غیرت، سن و سال و شیعه و سنی و سياه و سفيد نمی‌شناسد. بهاری است به گستره گیتی که بر هر جان مرده می‌نشیند و از او، اسطوره‌ای می‌سازد که سالیان سال، «شهید آفرین» است.
دنیا بداند فردای این جنگ جهانی علیه سوریه، نه سوریه حکومتی سکولار باقی
خواهد ماند و نه خواب‌های آشفته حکومت‌های اخوانی و سلفی و عثمانی تعبیر
خواهد شد. دنیا بداند فردای فتح فتنه شام، مسلمانان و مسیحیانی را خواهد
دید که «یدخلون فی دین الله افواجا» شهادتین بر زبان می‌آورند و به «ولی»
بودن «علی» گواهی می‌دهند. دنیا بداند فردای دفاع مقدس سوریه، اسلام ناب
محمدي سر بر سجده شکر خواهد داشت و جبهه استکبار و ارتجاع، انگشت حسرت در
دهان.
«الیس الصبح بقریب»!؟
منبع: مهر
211008
گزارش خطا
