شعر/مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد

مژده ای دل که برای دل غمدیده ما                هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد

خیز ای دل تو بیارای کنون بزم طرب                 که دگر موسم اندوه به پایان آمد

مطربا نغمه نو ساز کن و پای بکوب                  که به ما مژده وصل شه خوبان آمد

ساقیا باده بده خود بنما سرمستم                 زان می‌ای کو به تن خسته ما جان آمد

ظلمت و تیرگی شام الم رفت کنون                 روز شادی شد و خورشید فروزان آمد

غنچه‌ی دهر در این روز بخندید دگر                  که به بستان علی نوگل خندان آمد

عطر پاشید به بستان که همه عطرآگین           سمن و یاسمن و سنبل و ریحان آمد

بلبل از لب به ترنم بگشاید نه عجب                 که به گلذار نبی بلبل خوش خوان آمد

گوهری از صدف بحر کرم گشت عیان               که به توصیف رخش لولو مرجان آمد

نور حق جلوه به برج شرف زهرا کرد                بین به این نور که این گونه درخشان آمد

وه چه روزی است مبارک ز قدوم شه دین         موسم مغفرت و رحمت یزدان آمد

روز فرخنده میلاد حسین ابن علی(ع)              مژده‌ی خامُشی آتش نیران آمد

باعث کون و مکان منشاء ایجاد حسین             که وجودش به جهان مفخر انسان آمد

مظهر ذات خدا سبط رسول دو سرا                نور چشمان علی آن شه مردان آمد

حیف و صد حیف که در واقعه کرب و بلا            بر تن خسته او ظلم فراوان آمد

بر سر عهد و وفا در ره معشوق نگر                خود فدا کرد که سالار شهید آن آمد

ای غلامان اگرت بار گنه سنگین شد               غم مخور چونکه حسین شافع عصیان آمد