۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۹ : ۰۹
سران کفر چگونه یک جامعه را در مقابل نبی و ولی خداوند بسیج کردند؟
ائمه کفر با ایجاد ساختارها و روابطی، ارزشها و مطلوبیت‌ها و تحقیر و تجلیل‌ها و توبیخ و تشویق‌هایی را در جامعه به پذیرش می‌رساندند و بناکنندگان ساختارهای کفر و نفاق جهت گمراه کردن مردم بودند.
عقیق:متن زیر گزیده ای از سخنرانی حجت‌الاسلام محمدصادق حیدری تهرانی در شب سوم ماه محرم (۲۱ شهریور ۹۷) در هیئت گفتمان انقلاب اسلامی است که در ادامه می خوانید؛
سران کفر چگونه یک جامعه را در مقابل نبیّ و ولیّ خداوند بسیج کردند؟ آیا برای تحقق اهداف خود، نزد تک‌تک افراد می‌رفتند و می‌گفتند در مقابل نبی خدا بایستید؟! در پاسخ باید گفت اگرچه جوامع در آن دوران، ساده بوده و پیچیدگی‌های جوامع امروزین را نداشته اما از جمعیت‌های عظیمی تشکیل شده بود که امکان صحبت با فرد فرد آنها نبوده است، به‌طور نمونه و به تصریح قرآن کریم، قوم حضرت یونس ۱۰۰ هزار نفر جمعیت داشته و طبق برخی روایات بنی‌اسرائیل در زمان حضرت موسی(ع) هفتصد هزار نفر جمعیت داشته‌اند. یا در زمان یزید که حکومتش از افغانستان تا اروپای شرقی گسترده بوده، میلیون‌ها نفر در امپراطوری او زندگی می‌کرده‌اند.
حال آیا امکان صحبت با یکایک این تعداد انسان و گمراه‌کردن آنها از طریق تخاطب مستقیم وجود داشته است؟! قطعاً این‌طور نبوده است. بلکه سران و ائمه کفر با ایجاد ساختارها و روابطی، ارزشها و مطلوبیت‌ها و تحقیر و تجلیل‌ها و توبیخ و تشویق‌هایی را در جامعه به پذیرش می‌رساندند، تا مردم به سبب این جدول‌بندی و کانال‌کشی، به سمت مقاصد ظلمانی آنها حرکت نمایند. به عبارت دیگر، ملأ و مترفین و اکابر مجرمین و طواغیت و ائمه کفر، مهندسین ساختارها و روابط اجتماعی و بناکنندگان ساختمان‌های کفر و نفاق جهت گمراه کردن مردم بودند.
همیشه در طول تاریخ بحث یک امت و جامعه مطرح است و تمام انبیا و اولیا در مقابل یک جامعه مادیِ کفرآمیز یا نفاق‌آلود قرار گرفتند. تمام سرنوشت بشریت نیز در جامعه رقم می‌خورد. حتی در قیامت نیز جامعه و امت‌ها مورد حساب قرار می‌گیرند. درست است که به هر فردی نامه عمل‌اش را می‌دهند: «وَکُلَ إِنْسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنْشُورًا» (اسراء/۱۳) ولی از آن بالاتر خداوند می‌فرماید: «وَتَرَیٰ کُلَ أُمَةٍ جَاثِیَةً کُلُ أُمَةٍ تُدْعَیٰ إِلَیٰ کِتَابِهَا» (جاثیه/۲۸) روز قیامت تمام امت‌ها به زانو می‌افتند و هر امتی به سوی کارنامه عمل خود دعوت می‌شود. پس در روز قیامت نیز این‌طور نیست که افراد به صورت جداگانه در محضر الهی حاضر شوند، بلکه هرکس در جمع امت خود قرار گرفته و به صورت امت‌امت در برابر حساب الهی قرار می‌گیرند. در سوره اعراف آیه ۳۸ می‌فرماید: «قَالَ ادْخُلُوا فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِکُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ فِی النَارِ» در روز قیامت به گنه‌کاران گفته می‌شود بروید در کنار بقیه امت‌های مشابه خود قرار بگیرید و با هم وارد جهنم شوید. بنابراین عقاب و ثوابی و حساب و کتابی که در همه معارف دینی نسبت به آن هشدار داده می‌شود، فقط مربوط به افراد نیست بلکه حساب و کتاب امت‌هاست.
همان‌طور که پرستش فردی خداوند واجب است، پرستش اجتماعی خداوند نیز واجب است. اگر علت جمع‌شدن یک ملت و مبنای درست‌کردن رویه‌های مشترک و ساختار و منزلت‌های اجتماعی، الهی باشد، پرستش اجتماعی خدای متعال محقق می‌گردد و اگر برای خدا نباشد و بر محور دنیا و لذات دنیا و لهو و لعب دنیا باشد، پرستش اجتماعی ابلیس و مترفین و اکابر مجرمین محقق می‌شود. به عبارت دیگر، «کفر، ایمان و نفاق» فقط وصف انسان‌ها نیست، بلکه جوامع نیز «کفر، نفاق و ایمان» دارند و این اوصاف جوامع خیلی از آن اوصاف افراد، مهم‌تر و اساسی‌تر است، زیرا افراد کافر ومنافق و مؤمن را همین جوامع می‌سازند. لذا اصلی‌ترین مرزبندی که خدای متعال و کل فرهنگ دین به بشریت ارائه می‌دهد، «امت کافر، امت منافق و امت مؤمن» می‌باشد. بزرگترین ثروت و بالاترین دارایی و عظیم‌ترین دستاورد امروز ما این است که یک جامعه ایمانی با ندای حضرت امام خمینی(ره) به دست آوردیم. حضرت امام (ره) مرزبندی بین جوامعِ کفر، نفاق و ایمان را زنده کرد. معنای حقیقی اسلام نیز تشکیل یک امت الهی و مرزبندی با امت‌های کفر و نفاق است، که اگر عباد خدا شهروند آن جوامع بشوند، بدبخت و بیچاره و هلاک خواهند شد. حضرت امام(ره) متوجه این خطر بزرگ شد که جامعه ایمانی و محب اباعبدالله الحسین(ع) توسط یک رژیم وابسته، در مدار نظم کفار قرار گرفته است، لذا فریاد زد: «اسلام در خطر است» و این مهم، حقیقت قرآنی و فرهنگ وحی و ادبیات آیات و روایات است.
اگر امروز دچار چالش‌ها و ضعف‌هایی هستیم و در اعمال و رفتارهای اجتماعی ما «ظالمةً مسیئةً» وجود دارد، به خاطر این است که به اضطرار و ناچاری یا ساده‌انگاری در بخش‌هایی ساختارهای کفرآلود و دنیازده نظام طاغوت را پذیرفتیم. البته اصل و اساس جمهوری اسلامی که ملت ایران آن را به رهبری امام(ره) به‌وجود آورده‌است، بالاترین ثروتی است که می‌تواند مردم ایران را در آخرت جزء امت‌های نجات یافته قرار دهد زیرا این امت بر محور خدای متعال و محبت امام حسین(ع) جمع شده و تحت ولایت ائمه کفر و بوش‌ها و ترامپ‌ها نرفته‌اند.
سران کفر چگونه یک جامعه را در مقابل نبیّ و ولیّ خداوند بسیج کردند؟ آیا برای تحقق اهداف خود، نزد تک‌تک افراد می‌رفتند و می‌گفتند در مقابل نبی خدا بایستید؟! در پاسخ باید گفت اگرچه جوامع در آن دوران، ساده بوده و پیچیدگی‌های جوامع امروزین را نداشته اما از جمعیت‌های عظیمی تشکیل شده بود که امکان صحبت با فرد فرد آنها نبوده است، به‌طور نمونه و به تصریح قرآن کریم، قوم حضرت یونس ۱۰۰ هزار نفر جمعیت داشته و طبق برخی روایات بنی‌اسرائیل در زمان حضرت موسی(ع) هفتصد هزار نفر جمعیت داشته‌اند. یا در زمان یزید که حکومتش از افغانستان تا اروپای شرقی گسترده بوده، میلیون‌ها نفر در امپراطوری او زندگی می‌کرده‌اند.
حال آیا امکان صحبت با یکایک این تعداد انسان و گمراه‌کردن آنها از طریق تخاطب مستقیم وجود داشته است؟! قطعاً این‌طور نبوده است. بلکه سران و ائمه کفر با ایجاد ساختارها و روابطی، ارزشها و مطلوبیت‌ها و تحقیر و تجلیل‌ها و توبیخ و تشویق‌هایی را در جامعه به پذیرش می‌رساندند، تا مردم به سبب این جدول‌بندی و کانال‌کشی، به سمت مقاصد ظلمانی آنها حرکت نمایند. به عبارت دیگر، ملأ و مترفین و اکابر مجرمین و طواغیت و ائمه کفر، مهندسین ساختارها و روابط اجتماعی و بناکنندگان ساختمان‌های کفر و نفاق جهت گمراه کردن مردم بودند.
همیشه در طول تاریخ بحث یک امت و جامعه مطرح است و تمام انبیا و اولیا در مقابل یک جامعه مادیِ کفرآمیز یا نفاق‌آلود قرار گرفتند. تمام سرنوشت بشریت نیز در جامعه رقم می‌خورد. حتی در قیامت نیز جامعه و امت‌ها مورد حساب قرار می‌گیرند. درست است که به هر فردی نامه عمل‌اش را می‌دهند: «وَکُلَ إِنْسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنْشُورًا» (اسراء/۱۳) ولی از آن بالاتر خداوند می‌فرماید: «وَتَرَیٰ کُلَ أُمَةٍ جَاثِیَةً کُلُ أُمَةٍ تُدْعَیٰ إِلَیٰ کِتَابِهَا» (جاثیه/۲۸) روز قیامت تمام امت‌ها به زانو می‌افتند و هر امتی به سوی کارنامه عمل خود دعوت می‌شود. پس در روز قیامت نیز این‌طور نیست که افراد به صورت جداگانه در محضر الهی حاضر شوند، بلکه هرکس در جمع امت خود قرار گرفته و به صورت امت‌امت در برابر حساب الهی قرار می‌گیرند. در سوره اعراف آیه ۳۸ می‌فرماید: «قَالَ ادْخُلُوا فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِکُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ فِی النَارِ» در روز قیامت به گنه‌کاران گفته می‌شود بروید در کنار بقیه امت‌های مشابه خود قرار بگیرید و با هم وارد جهنم شوید. بنابراین عقاب و ثوابی و حساب و کتابی که در همه معارف دینی نسبت به آن هشدار داده می‌شود، فقط مربوط به افراد نیست بلکه حساب و کتاب امت‌هاست.
همان‌طور که پرستش فردی خداوند واجب است، پرستش اجتماعی خداوند نیز واجب است. اگر علت جمع‌شدن یک ملت و مبنای درست‌کردن رویه‌های مشترک و ساختار و منزلت‌های اجتماعی، الهی باشد، پرستش اجتماعی خدای متعال محقق می‌گردد و اگر برای خدا نباشد و بر محور دنیا و لذات دنیا و لهو و لعب دنیا باشد، پرستش اجتماعی ابلیس و مترفین و اکابر مجرمین محقق می‌شود. به عبارت دیگر، «کفر، ایمان و نفاق» فقط وصف انسان‌ها نیست، بلکه جوامع نیز «کفر، نفاق و ایمان» دارند و این اوصاف جوامع خیلی از آن اوصاف افراد، مهم‌تر و اساسی‌تر است، زیرا افراد کافر ومنافق و مؤمن را همین جوامع می‌سازند. لذا اصلی‌ترین مرزبندی که خدای متعال و کل فرهنگ دین به بشریت ارائه می‌دهد، «امت کافر، امت منافق و امت مؤمن» می‌باشد. بزرگترین ثروت و بالاترین دارایی و عظیم‌ترین دستاورد امروز ما این است که یک جامعه ایمانی با ندای حضرت امام خمینی(ره) به دست آوردیم. حضرت امام (ره) مرزبندی بین جوامعِ کفر، نفاق و ایمان را زنده کرد. معنای حقیقی اسلام نیز تشکیل یک امت الهی و مرزبندی با امت‌های کفر و نفاق است، که اگر عباد خدا شهروند آن جوامع بشوند، بدبخت و بیچاره و هلاک خواهند شد. حضرت امام(ره) متوجه این خطر بزرگ شد که جامعه ایمانی و محب اباعبدالله الحسین(ع) توسط یک رژیم وابسته، در مدار نظم کفار قرار گرفته است، لذا فریاد زد: «اسلام در خطر است» و این مهم، حقیقت قرآنی و فرهنگ وحی و ادبیات آیات و روایات است.
اگر امروز دچار چالش‌ها و ضعف‌هایی هستیم و در اعمال و رفتارهای اجتماعی ما «ظالمةً مسیئةً» وجود دارد، به خاطر این است که به اضطرار و ناچاری یا ساده‌انگاری در بخش‌هایی ساختارهای کفرآلود و دنیازده نظام طاغوت را پذیرفتیم. البته اصل و اساس جمهوری اسلامی که ملت ایران آن را به رهبری امام(ره) به‌وجود آورده‌است، بالاترین ثروتی است که می‌تواند مردم ایران را در آخرت جزء امت‌های نجات یافته قرار دهد زیرا این امت بر محور خدای متعال و محبت امام حسین(ع) جمع شده و تحت ولایت ائمه کفر و بوش‌ها و ترامپ‌ها نرفته‌اند.
منبع:مهر
گزارش خطا
