چگونه حق را بر باطل پیروز کنیم؟

* آيه               

أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذي حَاجَّ إِبْراهيمَ في‏ رَبِّهِ أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ إِذْ قالَ إِبْراهيمُ رَبِّيَ الَّذي يُحْيي‏ وَ يُميتُ قالَ أَنَا أُحْيي‏ وَ أُميتُ قالَ إِبْراهيمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتي‏ بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذي کَفَرَ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ

* ترجمه                      

آیا آن كس (نمرود) را كه خداوند به او پادشاهى داده بود، ندیدى كه با ابراهیم درباره ‏ى پروردگارش محاجّه و گفتگو مى‏ كرد؟ زمانى كه ابراهیم گفت: خداى من كسى است كه زنده مى ‏كند و مى ‏میراند، او گفت: من هم زنده مى‏ كنم و مى ‏میرانم. ابراهیم گفت: خداوند خورشید را از مشرق مى ‏آورد، پس تو (كه مى‏ گویى حاكم بر جهان هستى،) خورشید را از مغرب بیاور. (در اینجا بود كه) آن مرد كافر مبهوت و وامانده شد. و خداوند قوم ستمگر را هدایت نمى‏ كند.

* نکته ها                     

در آیه ‏ى قبل خواندیم كه خداوند ولىّ مؤمنان است و آنان را از ظلمات خارج و به سوى نور مى ‏برد، این آیه و آیات بعد نمونه‏ هایى از ولایت خداوند و بیرون آوردن از ظلمات به نور را مطرح مى ‏كند.

در روایاتِ تاریخى آمده است كه نمرود از پادشاهان بابل بود و حكومت مقتدرانه ‏اى داشت او با حضرت ابراهیم درباره ‏ى خداوند مباحثه و مجادله كرد. وقتى حضرت ابراهیم گفت: پروردگار من آن است كه زنده مى‏ كند و مى ‏میراند، او گفت: من نیز زنده مى ‏كنم و مى ‏میرانم. سپس دستور داد دو زندانى را حاضر كردند، یكى را آزاد نمود و دیگرى را دستور داد بكشند. وقتى ابراهیم علیه السلام این سفسطه و مغالطه را مشاهده كرد كه این شخص چه برداشتى از زنده كردن و میراندن دارد و چگونه مى‏ خواهد افكار دیگران را منحرف كند، فرمود: خداوند طلوع خورشید را از مشرق قرار داده است، اگر تو ادّعا دارى كه بر جهانِ هستى حكومت دارى و همه چیز در اختیار و تحت قدرت توست، خورشید را از مغرب بیرون بیاور!. آن موقع بود كه نمرود مبهوت ماند و پاسخى جز سكوت نداشت.

* پيام ها                      

1- هركس هرچه دارد از اوست. كافران نیز در دنیا از نعمت ‏هاى او بهره ‏مند مى ‏شوند، ولى از آن سوء استفاده مى ‏كنند. «اتاه اللّه»

2- قدرت و حكومت مى ‏تواند عامل استكبار و غرور گردد. «اتاه اللّه الملك... أنا اُحى و امیت...»

3- توجّه به افكار عمومى و قضاوت مردم لازم است. گرچه پدیده‏ ى حیات یكى از راه هاى خداشناسى است و جواب نمرود صحیح نبود، ولى آن بحث ‏ها و مجادله‏ ها، افكار عمومى را پاسخ نمى‏ گفت. «ربّى الذى یحیى و یمیت»

4- مغالطه و سفسطه، ترفند اهل باطل است. «انا اُحى و اُمیت»

5 - حقّ، اگر منطقى و مستدل ارائه شود، بر باطل پیروز و حاكم است. «فأت بها من المغرب فبهت الذى كفر»

6- در مباحثه ‏ها از استدلال ‏هاى فطرى، عقلى و عمومى استفاده كنید، تا مخالفِ لجوج نیز مقهور و مبهوت شود. «فبهت الذى كفر»

7- كافر ظالم است، زیرا به خود و مقام انسانیّت ظلم كرده است. «لا یهدى القوم الظالمین»