«يَا بُنَيَّ! إِنِّي أَخَافُ عَلَيْکَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِالله منْهُ؛ فَإِنَّ الْفَقْرَ... مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ.» (نهج البلاغه، حکمت ۳۱۹)

فرزند عزيزم! از ناداراى بر تو بيمناكم. پس، از آن به خدا پناه ببر كه نادارى عقل را آشفته سازد.

همچنين، در سخنى خطاب به حضرت حسن(ع) فرموده است: «يَا بُنَيَّ! مَنِ ابْتُلِيَ بِالْفَقْرِ، فَقَدِ ابْتُلِيَ بِأَرْبَعِ خِصَالٍ... وَ النُّقْصَانِ فِي عَقْلِهِ.» (جامع الاخبار، شعیری، ص ۱۰۶)

فرزند عزيزم! هر كسى دچار فقر شود، به چهار خصلت گرفتار مى‌شود : [از جمله]: نقصان در عقل.