۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۴ : ۲۱
* آيه
وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْوَاجاً وَصِيَّةً لِأَزْوَاجِهِمْ مَّتَعاً إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِى مَا فَعَلْنَ فِى أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَّعْرُوفٍ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
* ترجمه
و كسانى از شما كه در آستانه مرگ قرار مى گیرند و همسرانى از خود به جاى مى گذارند، درباره ى همسرانشان این سفارش است كه تا یك سال، آنها را (با پرداخت هزینه زندگى) بهره مند سازند و از خانه بیرون نكنند؛ ولى اگر آنها خود بیرون رفتند و تصمیم شایسته اى درباره ى خودشان گرفتند، بر شما گناهى نیست و خداوند توانا و حكیم است.
* نکته ها
برخى مفسّران معتقدند نزول این آیه، قبل از آیه عدّه [بقره، 234] و قبل از آیه ارث مىباشد و با نزول آن آیات، این آیه نسخ شده و یا به عبارتى تاریخِ عمل به آن پایان پذیرفته است؛ ولى برخى دیگر معتقدند آیات عدّه و ارث، مقدار ضرورى و واجب را مطرح كرده كه زن فلان مقدار حقّ ارث دارد و فلان مدّت نیز واجب است عدّه نگهدارد،
ولى این آیه را مى توان در كنار وظیفه ى واجب، به صورت یك عمل استحبابى قلمداد كرد. به این معنا كه علاوه بر مدّت عدّه، اگر زن به احترام شوهر، خواست تا یك سال در خانه بماند، شوهر هم به احترام زن علاوه بر سهم ارث، مخارج یك ساله ى او را از ثلث خود، كه درباره آن حقّ وصیّت دارد، بپردازد. [تفسیر اطیب البیان]
* پيام ها
1- مردان، بخشى از مال خود را براى همسرانشان وصیّت كنند. «والذین یتوفون... وصیّة لازواجهم»
2- در وصیّت، همسر انسان بر دیگران اولویّت دارد. «وصیّة لازواجهم»
3- آینده زنان بیوه باید تأمین شود. «متاعاً الى الحول»
4- هرگونه تصمیم زن در انتخاب شوهر مجدّد، باید عاقلانه و مشروع و با احراز مصلحت باشد. «فعلن فى انفسهنّ من معروف»
5 - تشریع احكام الهى، بر اساس حكمت است. «عزیز حكیم»