همراه با آیه ۲۱۰ سوره مبارکه بقره

* آيه           

هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ فِى ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَ الْمَلآئِكَةُ وَ قُضِىَ الْأَمْرُ وَإِلَى اللَّهِ تَرْجَعُ الْأُمُورُ

* ترجمه                 

آیا جز این انتظار دارند كه خداوند و فرشتگان در سایه‏هاى ابر به سوى آنها بیایند تا كار آنان یكسره شود؟ (در حالى كه بعد از نزول آیات روشن، نیازى به چیز دیگرى نیست.) و به سوى خدا تمام امور برمى‏گردد.

* نکته ها                

دعوت انبیاء از طریق استدلال و معجزه است، ولى گاهى مردمِ بهانه ‏جو، انتظارات دیگرى داشتند. خداوند بر انجام هركارى قدرت دارد، ولى مى ‏فرماید: اگر بعد از برآمدن انتظار شما بازهم لجاجت كنید، قهر الهى شما را فرا خواهد گرفت و دیگر مهلتى براى عذرخواهى و توبه در كار نیست.

نمونه آن را در مائده آسمانى كه از حضرت عیسى خواستند و یا ناقه‏اى كه از حضرت صالح درخواست نمودند، مى ‏بینیم كه هرگاه نوع معجزه به درخواست مردم صورت گیرد، باید اطاعت حتمى باشد و گرنه قهر حتمى است. البتّه این در مواردى است كه اصل انتظار محال نباشد، مانند دیدن خدا وگرنه اگر اصل توقّع نابجا باشد، پاسخ ردّ به آنان داده مى ‏شود.

نظام آفرینش و تربیتى خداوند، بر محور انتظارات نابجاى شما نمى ‏چرخد. ممكن است شما انتظار داشته باشید خداوند و فرشتگان در لابلاى ابرها، بالاى سر شما به صورت جسمى پیدا شوند و مستقیماً با خودتان حرف بزنند، ولى چنین چیزى ممكن نیست.

* پيام ها                 

1- با وجود دلائل روشن بر رسالت پیامبر، توقّع نابجا ممنوع است. «هل ینظرون»

2- انتظار رؤیت خدا و فرشتگان، بهانه ‏اى براى فرار از پذیرش حقّ است. «ینظرون... یأتیهم اللّه و الملائكة»

3- سرچشمه و بازگشت همه چیز به سوى خداست. چرا در انتظار دیدن خود او هستید، مگر آثار او را نمى‏ بینید. «هل ینظرون... و الى اللّه ترجع الامور»