انسان باید با چه نوع روزه‌ای به خدا پناه ببرد؟

این نشان می دهد که باید هر مومنی، خود را از هر گناهی دور کند، چرا که تمامی اعضا و جوارح برای خدمت رسانی در راه عبودیت به وجود آمده اند و رسالتی جز این بر عهده آن ها نیست.

حجت الاسلام و المسلمین مصطفی کرمی کارشناس مذهبی در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان به تصریح این موضوع پرداخت و گفت: در خصوص تاثیر اعضا و جوارح انسان در سعادت او علما حرف هایی زده اند. اعضا و جوارح انسان که شاکله شخصیت و هندسه روان انسان است افعالی انجام می دهند که به صورت استمراری در طول زمان شخصیت انسان را مفسد یا مومنی می سازند. این به شکل یک اصل در دین ما پذیرفته شده است که عمل انسان شخصیت انسان را می سازد.

وی افزود: درباره اعضای بدن مانند چشم، علما ورود کرده اند و در خصوص اهمیت آن صحبت کرده اند. دو عضو است که پیش از ماه مبارک رمضان در دعا ها از آن ها به خدا پناه  برده ایم. در این دعا های پیش ماه مبارک رمضان می گوییم که خدایا ما را به ماه مبارک رمضان برسان. به ما کمک بده چراکه بی توفیق تو هیچ کاری نمی توانیم انجام دهیم. مارا توفیق بده که بتوانیم روز ها را روزه بگیریم و شب ها را زنده بداریم. حفظ لسان و کنترل  چشم را به ما عطا کن. کنترل این عضو که در دعا آمده است، نشان از اهمیت آن ها دارند.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: طبق روایات قالب کسانی که به جهنم می روند و عمده باب هایی که از آن به جهنم ورود می کنند، باب چشم و زبان است. دخول می کنند باب چشم زبان می روند. اگر انسان بتواند چشمش را حفظ کند، بهره ها برده است. این حفظ چشم احکام فقهی و معنوی دارد. این چشم پوشی گاهی چشم پوشی از مطامع دنیایی است، گاهی زهد است و گاهی  نگاه های محرمی است که باید مثلا از نامحرم چشم بپوشانیم.

کرمی در پایان اضافه کرد: در ادامه عبارت دعای پیش از ماه رمضان می فرمایند که بهره ما را در ماه رمضان گرسنگی و تشنگی قرار نده. این عبارت می فرماید که اگر زبان و چشم و گوش روزه نبود، بهره انسان از روزه گرفتن می شود، گرسنگی و تشنگی. بنابراین این روزه گرفتن ظاهری کم فایده است. ما از شر این روزه به خدا پناه می بریم که فقط در آن باید کاری کرد که فقط گرد و غبار وارد بدن نشود و برای موضوعاتی مانند حفظ چشم از تماشای نا محرم، اتفاقی نیفتد.