۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۸ : ۱۱
استاد حوزه علمیه:
مسجدبایدمردمی باشد،نه سازمانی
مدیر حوزه‌های علمیه خواهران استان تهران گفت: عمده مشکل حضور مردم در مسجد به ساختاری باز می‌گردد که برای مساجد تعریف شده است؛ مردم نسبت به مساجد باید خودشان تصمیم‌گیری کنند.
عقیق:حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمدرضا آقامیری مدیر حوزه‌های علمیه خواهران استان تهران با اشاره به سریال «سر دلبران» با محوریت روحانی و مسجد گفت: در گذشته مساجد محوری برای اتفاقات خوب مذهبی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بوده است، در حقیقت اینکه پایه و پشتوانه اصلی انقلاب ما مساجد بودند، گزاف نگفته‌ایم.
وی در ادامه با بیان اینکه بعد از گذشت تقریباً 4 دهه از انقلاب اسلامی، نقش مساجد در محلات کم شده است، با طرح این سؤال که چرا این اتفاق افتاده است، افزود: باید این مسأله را تحلیل کرد که چرا مسجد صرفاً برای تعدادی از نمازگزاران شده است که سنشان جوان نیست، در واقع این، محصول حرکت‌ها و عملکردهای ما است.
آقامیری بیان داشت: برای مساجد در این سال‌های بعد از انقلاب باید یک آسیب‌شناسی کنیم که عملکرد ما نسبت به نمازگزاران چه بوده است و چرا در دهه 50، مساجد مملو از اشخاص انقلابی، ارزشی، آرمانی و سیاسی بود، اما اکنون که دهه 90 تمام میشود و به زودی وارد 1400 می‌شویم، متأسفانه با عدم اقبال به مساجد روبرو هستیم.
وی ادامه داد: به نظر می‌رسد یک مقداری این مسأله به عملکرد سازمانی ما نسبت به امور اوقاف، دینی و مساجد برمی‌گردد، زیرا وارد ساختار مساجد شده‌ایم، در حالی که باید امور مسجد و امور مذهبی از سوی مردم اداره شود، به طور مثال در مسأله اداره وقف، مردم را مشارکت دهیم، یعنی این گونه نباشد که وقتی مردم وقف کردند، کل موقوفات را از دست آن‌ها خارج کنیم و به سازمان اوقاف دهیم.
مدیر حوزه‌های علمیه خواهران استان تهران ابراز داشت: در حالی که آن شخص نسبت به چیزی که وقف کرده است، باید احساس رضایت کند، باید متوجه شود کاری که کرده، نتیجه‌اش چه شده است، اما متأسفانه هنگامی فردی وقف می‌کند، وقتی واگذار به سازمان‌های مربوطه میشود، تقریباً او را کنار می‌زنیم و کاری به او نداریم.
وی افزود: در مساجد هم همین است، اگر برای مساجد ساختار حکومتی تعریف کردیم و بگوییم شما می‌توانید امام جماعت این مسجد باشی و مردم را از تعیین امام جماعت کنار زدیم، ممکن است در مسجد امام جماعتی بیاید که مورد قبول مردم نباشد، بنابراین عمده مشکل حضور مردم در مسجد به ساختاری که برای مساجد تعریف شده است، بر می‌گردد، باید مردم نسبت به مساجد خودشان تصمیم‌گیری کند.
حجت‌الاسلام آقامیری با تأکید بر اینکه سازمان‌های مرتبط باید نقش حمایتی و نظارتی خود را داشته باشند، خاطرنشان کرد: اما این سازمان‌ها نباید تصدی‌گری کنند، باید همان گونه که در گذشته امام‌جماعت محور مسجد و محله بوده است، اتفاق بیفتد، به طور مثال مردم با درخواست از مرجع تقلید خود برای انتصاب امام جماعت مسجد محل اقدام می‌کردند و بعد از علما و بزرگان شهر مانند آیت‌الله خوانساری در تهران به آن شخص در نماز اقتدا می‌کردند که بر وجهه آن شخص روحانی می‌افزود و به تبع آن مردم به این امام جماعت احترام ویژه‌ای می‌گذاشتند.
وی گفت: اما امروزه اگر امام جماعتی بخواهد امام جماعت شود، باید یک فرآیند اداری را طی کند و این یعنی غیرمردمی کردن مسأله. وقتی مسأله حاکمیتی شود، نقش مساجد کمرنگ میشود، در حالی که باید مساجد را به حال خود واگذار کنیم و بگذاریم مردم خودشان بیشتر حضور داشته باشند و خودشان تعیین کنند، اگر این اتفاق بیفتد به نظرم رغبت برای مسجد بیشتر خواهد شد.
وی در ادامه با بیان اینکه بعد از گذشت تقریباً 4 دهه از انقلاب اسلامی، نقش مساجد در محلات کم شده است، با طرح این سؤال که چرا این اتفاق افتاده است، افزود: باید این مسأله را تحلیل کرد که چرا مسجد صرفاً برای تعدادی از نمازگزاران شده است که سنشان جوان نیست، در واقع این، محصول حرکت‌ها و عملکردهای ما است.
آقامیری بیان داشت: برای مساجد در این سال‌های بعد از انقلاب باید یک آسیب‌شناسی کنیم که عملکرد ما نسبت به نمازگزاران چه بوده است و چرا در دهه 50، مساجد مملو از اشخاص انقلابی، ارزشی، آرمانی و سیاسی بود، اما اکنون که دهه 90 تمام میشود و به زودی وارد 1400 می‌شویم، متأسفانه با عدم اقبال به مساجد روبرو هستیم.
وی ادامه داد: به نظر می‌رسد یک مقداری این مسأله به عملکرد سازمانی ما نسبت به امور اوقاف، دینی و مساجد برمی‌گردد، زیرا وارد ساختار مساجد شده‌ایم، در حالی که باید امور مسجد و امور مذهبی از سوی مردم اداره شود، به طور مثال در مسأله اداره وقف، مردم را مشارکت دهیم، یعنی این گونه نباشد که وقتی مردم وقف کردند، کل موقوفات را از دست آن‌ها خارج کنیم و به سازمان اوقاف دهیم.
مدیر حوزه‌های علمیه خواهران استان تهران ابراز داشت: در حالی که آن شخص نسبت به چیزی که وقف کرده است، باید احساس رضایت کند، باید متوجه شود کاری که کرده، نتیجه‌اش چه شده است، اما متأسفانه هنگامی فردی وقف می‌کند، وقتی واگذار به سازمان‌های مربوطه میشود، تقریباً او را کنار می‌زنیم و کاری به او نداریم.
وی افزود: در مساجد هم همین است، اگر برای مساجد ساختار حکومتی تعریف کردیم و بگوییم شما می‌توانید امام جماعت این مسجد باشی و مردم را از تعیین امام جماعت کنار زدیم، ممکن است در مسجد امام جماعتی بیاید که مورد قبول مردم نباشد، بنابراین عمده مشکل حضور مردم در مسجد به ساختاری که برای مساجد تعریف شده است، بر می‌گردد، باید مردم نسبت به مساجد خودشان تصمیم‌گیری کند.
حجت‌الاسلام آقامیری با تأکید بر اینکه سازمان‌های مرتبط باید نقش حمایتی و نظارتی خود را داشته باشند، خاطرنشان کرد: اما این سازمان‌ها نباید تصدی‌گری کنند، باید همان گونه که در گذشته امام‌جماعت محور مسجد و محله بوده است، اتفاق بیفتد، به طور مثال مردم با درخواست از مرجع تقلید خود برای انتصاب امام جماعت مسجد محل اقدام می‌کردند و بعد از علما و بزرگان شهر مانند آیت‌الله خوانساری در تهران به آن شخص در نماز اقتدا می‌کردند که بر وجهه آن شخص روحانی می‌افزود و به تبع آن مردم به این امام جماعت احترام ویژه‌ای می‌گذاشتند.
وی گفت: اما امروزه اگر امام جماعتی بخواهد امام جماعت شود، باید یک فرآیند اداری را طی کند و این یعنی غیرمردمی کردن مسأله. وقتی مسأله حاکمیتی شود، نقش مساجد کمرنگ میشود، در حالی که باید مساجد را به حال خود واگذار کنیم و بگذاریم مردم خودشان بیشتر حضور داشته باشند و خودشان تعیین کنند، اگر این اتفاق بیفتد به نظرم رغبت برای مسجد بیشتر خواهد شد.
منبع:فارس
گزارش خطا
